واقديّ گويد:
در اين خبر، سهو و غفلت رفته است؛ زيرا محمّد، روزى كه ابوبكر بمرد، سه ساله(!) بود. ^۱
2) كلينى در «كافى» (كتاب الحجّة، باب «فى شأن انا أنزلناه فى ليلة القدر و تفسيرها») از حسن بن عباس بن حريش، از ابو جعفر ثانى (امام جواد ـ ع ـ)، از امام صادق(ع)، از امام باقر(ع) از گفتگويى كه با ابن عباس داشته، خبرى نقل مى كند كه در آن، امام باقر(ع) به عبداللّه بن عبّاس حمله كرده و بيان داشته كه چشمانش با ضربات بال جبرئيل نابينا شده؛ چون در موردى به انكار سخن على(ع) دست يازيده است و در ادامه، تعبير موهن «سبك مغز» را درباره ابن عباس به كاربرده است. همچنين، روايت دلالت بر اين دارد كه ابن عباس با اهل بيت(ع) دشمن بوده است. ^۲

دلايل جعلى بودن اين خبر

1ـ ابن عباس، نزد حضرت باقر(ع)، بسيار محبوب بوده است. كشّى از حضرت صادق(ع) نقل مى كند كه فرمودند: پدرم، ابن عباس را خيلى دوست مى داشت. مادرش، لباس او (حضرت باقرـ ع ـ) را كه پسر بچّه اى بود، بر وى مى پوشاند تا به همراه بچّه هاى بنى عبدالمطلب، نزد ابن عباس رود. پس از آنكه ابن عباس نابينا شد، پدرم نزد وى آمد. پرسيد: تو كيستى؟ پاسخ داد: «محمّد بن علىّ بن حسين هستم». ابن عبّاس گفت: «اگر ديگران نشناسندت ـ غم مخور! ـ، من تو را مى شناسم و با شناخت من از تو، از شناختن ديگران بى نيازى!»
2ـ روايت دلالت داشت كه ابن عباس با اهل بيت دشمن بوده است؛ در حالى كه بينا دلى او نسبت به حق، از مباحثاتى كه با عمر، معاويه، عايشه، ابن زبير و… در امر امامت