اعتبار سندى زيارت هاى ناحيه مقدَّسه ^۱

محمد احسانى فر

اهمّيت پژوهش در زيارت ناحيه

زيارت ناحيه، يا به تعبير صحيح تر، زيارات ناحيه هم از چشم انداز زيارتى معنوى و هم از آن رو كه سند تاريخى در خور توجّهى دارد، داراى اهمّيت است ؛ زيرا زيارت هاى مورد بحث از متون معروف زيارتى حضرت سيّدالشهداء(ع)، و از آثار كهنى است كه احياناً مستندِ منحصر به فرد مقاطعى از تاريخ كربلاى حسينى است، و تصويرگر بسيارى از ويژگى ها و گشاينده مجموعه اى از ابهامات تاريخى مربوط به حماسه جاويد عاشورا بوده، و در بر گيرنده نام بسيارى از شهداى كربلاست.
بنابراين، زيارت مورد بحث را، به خاطر ويژگى هاى مخصوص به خود، بايد از گنجينه هاى معنوى و ميراث فرهنگى تاريخى شيعه دانست و پاس داشت.
با اين كه معمولاً اقوام و ملل براى حراست از مواريث فرهنگى خود، تلاش و كوشش دارند جاى تاسّف است كه برخى، خواسته يا ناخواسته، سعى در تخريب بنيان چنين ميراث گرانبهايى نمايند، و يا گاهى بعضى ديگر به جانبدارى سخت و افراطى از آن برخيزند، بى آنكه ابزار لازم اين مهمّ را فراهم نموده باشند.
ما ضمن ارج نهادن به همه كوشش هاى انجام شده، معتقديم نه خروج از اعتدالِ علمى در اثبات تكلّف آميز اعتبار مواريث فرهنگى، خصوصاً با نبود كاستى در متون مأثور