سخنان دروغى را به پيامبر(ص) نسبت داده است؟ و براى اجتناب از افشا شدن خدعه و نيرنگش، هر بار به اسم و رسم خاصى اقدام به نقل روايات مى نمود (به گونه اى كه بيش از 32 اسم از خود به جاى گذارد)؟ معلوم است كه اقدام ابوهريره و چهره هاى كذّاب و جعال و تحريف گر صدر اسلام، قطعا ضربه هاى جبران ناپذيرى بر پيكره احاديث نبوى و انديشه اسلامى وارد ساخت و راه را براى ورود اسرائيليات و غرض ورزى هاى يهوديان و نيز مسيحيّات به مجموعه احاديث اسلامى هموار نمودند. سالها طول كشيد تا دانشمندان با تأسيس علوم حديث و تبيين اصول و قواعد علمى براى بازيابى و بازشناسى احاديث صحيح و تصفيه رجال و اسناد صالح از دروغ پردازان، اخبار و احاديث صحيح را گردآورى نمودند و در كتب معتبر چون كتب اربعه و صحاح ستّه جاى دادند و اندكى بعد، ديگر جوامع حديثى و مسانيد و مستدركات را تدوين نمودند. البته ذكر اين نكته ضرورى است كه به موازات ورود احاديث موضوع و ممنوعيت موقّت برخى نويسندگان از نگارش حديث در قرن اول هجرى، برخى اصحاب،حفظ و نگارش حديث را ادامه دادند و در بين بزرگان شيعه و امامان(ع)، حضرت على بن ابى طالب(ع) در نگارش احاديث نبوى و نيز يافته ها و تحليلهاى خويش از احكام و مفاهيم و ابواب دينى، از معاصران خود سبقت گرفت و مجموع احاديث نبوى را به همراه برخى احكام حقوقى، گردآورى نموده، در مجموعه اى تحت عنوان «الصحيفة الجامعة» ۱ جاى داد. همسر گران قدر آن حضرت، دختر گرامى نبى مكرّم اسلام، فاطمه(س) نيز «حديث لوح» و «مصحف فاطمه» را گردآورى كرده، به رشته نگارش درآورد. ۲
آرى، نقل بى رويه اخبار و احاديث توسط ابوهريره، تأثير منفى در كارنامه حديث نگارى نهاد. خيانت او صرفا به ترويج و نشر عقايد پوچ و بى اساس خودش و دستگاه خلافت اموى محدود نشد؛ بلكه آنجا كه هفوات و وسوسه هايش فروكش
1.ينابيع المودة، ص۲۰ـ۶۰؛ بصائرالدرجات،ص۳۹، ۴۰، ۴۳، ۴۴، ۸۵، ۱۴۴، ۲۵۵؛ صحيح بخارى، كتاب العلم و كتاب الديات، مسند أحمد بن حنبل، ج۱، ص۱۵۱
2.اصول كافى، ج۱، ص۲۴۱؛ الغيبة، نعمانى، ص۶۲
