در مورد حضرت مهدى(ع) پذيرفته، سه حديث صحيح ذيل را در اين باره نقل كرده است:
1. مهدى(ع) مردى از اهل بيت پيامبر(ص) است. در آخر الزمان خروج مى كند و در حالى كه زمين از جور و ظلم پر شده، آن را از قسط و عدل پر مى كند.
2. مردى از اهل بيت من خروج مى كند، در حالى كه به سنت من عمل مى كند. خداوند براى او از آسمان بركت نازل مى كند و زمين بركتش را براى او آماده مى سازد و او زمين را پس از اين كه از ظلم پر شده، از عدل سرشار مى سازد. ۱
3 . پيامبر(ص) براى ما خطبه خواند و از «دجّال» ذكرى به ميان آورد و به «يوم الخلاص» اشاره فرمود. ام شريك گفت: يا رسول اللّه، در آن روز عرب كجا هستند و چه وضعيتى دارند؟ پيامبر(ص) فرمود: در آن روز از عرب ها عدّه كمى هستند و اكثريت ايشان در بيت المقدّس خواهند بود و امام ايشان، مرد صالح، مهدى(ع) است. ۲
ب. اگر مقصود وى از تاريخ وقوع پيشگويى ها، وقوع خود حوادث است، روشن است، هنوز اجل دنيا به سر نيامده و ممكن است اين حوادث، در آينده به وقوع بپيوندد و عدم وقوع كنونى دليل بر عدم وقوع تا آخر عمر دنيا نيست.
ج. اگر مقصود وى عجيب و غريب بودن اين پيشگويى ها و خارق العاده بودن مضامينى است كه اين احاديث در بر دارند، مسلّم است صِرف درج حقايق عجيب و غريب، نبايد ما را در حقانيت چيزى به شكّ بياندازد و موجب استبعاد گردد. قرآن، خود حاوى چنين وقايع شگفت انگيزى است: «اصحاب كهف»، «ذوالقرنين» و....
نقد و بررسى قاعده نهم؛ تشابه با توصيه هاى پزشكى
نهمين قاعده كلى ابن قيم، تشابه و تطابق زياد مضمون حديث به توصيه هاى پزشكى و سخنان عوامانه است. ۳
جداى از اينكه اين قاعده كاملاً قابليت دارد تا با قاعده هفتم تلفيق شود، چه اشكالى وجود دارد اگر در ميان سخنان پيامبر(ص) راه هايى براى درمان دردهاى جسمى مردم ارائه شده باشد؟ مگر پيامبر(ص) موجودى دو بُعدى ۴ و ۵ نيست، چه استبعادى دارد، به عنوان انسان و بشر، در
1.همان، ص ۱۵۱ و الل آلى المصنوعة، ج ۲، ص ۱۳۱.
2.المنار، ص ۱۵۱.
3.همان، ص ۶۴.
4.همان، ص ۶۱.
5.سوره فرقان، آيه ۷؛ تفسير من وحى القرآن، ج ۱۷، ص ۱۷؛ تفسير المنير، ج ۶، ص ۱۲۴.
