فرشته پشت سر فاطمه بودند و تا سر زدن سپيده صبح پيوسته تسبيح و تقديس خداوند مى گفتند. ^۱
28. استاد على اكبر غفارى در هامش كتاب الغيبة، شعبه را «ثقه، حافظ و متقن» خوانده كه همه از بهترين الفاظ مدح و توثيق است. ^۲ علاّ مه امينى به نقل از طحاوى، شعبه را چنين توصيف كرده است: «به يقين او مورد وثوق، ضابط و حجت در حديث است». ^۳ همو، نام شعبه را جزو تابعان راوى حديث غدير خم آورده و اقوال بزرگان را در تجليل از او رديف كرده است: «امام المتقين، امام الأئمة، اميرالمؤمنين في الحديث»، ^۴ و در پايان، با عنوان «قول الإمام أبي البسطام شعبة بن الحجاج» به قول وى، براى اثبات اين معنا كه بر پايه حديث منزلت، على(ع) افضل همه امت محمّد(ص) است و به اين دليل كه هارون افضل امت موسى(ع) بوده استشهاد كرده است. ^۵
30. افزون بر اين همه فضيلت ها، شعبه در كار تفسير قرآن نيز دست داشته و نام او جزو تابعان صاحب تأليف در تفسير قرآن، در سده دوم هجرى مذكور افتاده است. ^۶ و چون نزد ابى زيد سعيد بن اوس انصارى، از شعبه بن حجاج ياد شد، ابو زيد گفت: «آيا جز اين است كه دانشمندان فقط شعبه اى از [وجود لبريز از دانشِ] شعبه اند؟» ^۷

3 ـ 2. نقد و جرح راوى كتاب سليم از سوى مهم ترين منتقد او

1. شعبة بن حجّاج به ابان بن ابى عياش بدبين بوده و نظر [بسيار ]نامساعدى درباره او داشته است. ^۸ شعبه، بى شك، بزرگ ترين و مهم ترين منتقد ابان بوده كه وى را با صراحت تمام آماج سخت ترين انتقادها قرار داده است.
2. سابقه آشنايى و ديدار شعبه و ابان. بنابر گزارش هاى تاريخى و شواهد در دسترس، شعبة بن حجاج (م 160ق) با ابان بن ابى عياش (م 138ق) هم عصر بوده و بنابر علاقه مشتركشان كه حديث و مسائل مربوط به آن بوده، كما بيش با يكديگر ديدار، نشست و برخاست و گفت وگو هم داشته اند؛ به خصوص كه هر دو از نظر مكانى نيز در بصره ساكن و به اصطلاح همشهرى