حدیث :
يَا عَلِيُّ ثَلاَثَةٌ تَحْتَ ظِلِّ اَلْعَرْشِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ رَجُلٌ أَحَبَّ لِأَخِيهِ مَا أَحَبَّ لِنَفْسِهِ وَ رَجُلٌ بَلَغَهُ أَمْرٌ فَلَمْ يَتَقَدَّمْ فِيهِ وَ لَمْ يَتَأَخَّرْ حَتَّى يَعْلَمَ أَنَّ ذَلِكَ اَلْأَمْرَ لِلَّهِ رِضًا أَوْ سَخَطٌ وَ رَجُلٌ لَمْ يَعِبْ أَخَاهُ بِعَيْبٍ حَتَّى يُصْلِحَ ذَلِكَ اَلْعَيْبَ مِنْ نَفْسِهِ فَإِنَّهُ كُلَّمَا أَصْلَحَ مِنْ نَفْسِهِ عَيْباً بَدَا لَهُ مِنْهَا آخَرُ وَ كَفَى بِالْمَرْءِ فِي نَفْسِهِ شُغُلاً.
ترجمه :
سفارش رسول خدا صلی الله علیه و آله به أمير المؤمنين عليه السّلام :
اى على! روز قيامت سه كس در زير سايۀ عرش خواهند بود:
مردى كه آنچه براى خود مىپسندد براى برادرش نيز بپسندد؛
مردى كه با كارى مواجه شود ولى گامى پس و پيش ننهد مگر آنكه بداند اين كار مورد نظر و پسند خداست يا نه؛
و مردى كه از برادر خود عيبى نگيرد تا آنكه آن را در خود اصلاح نمايد، چرا كه هر عيب خود را اصلاح كند عيب ديگرش ظاهر مىشود و مرد را همان بس كه به خود پردازد.
تحف العقول، ص۷