در حديث «لاضرر»] احتمال چهارمى است كه به نظر من رسيده است و در
]سخن ديگر عالمان نديده ام ، و آن اين است كه نهى در اين حديث ، به معناى نهى الهى نيست تا حكمى الهى باشد ، مانند حرمت نوشيدن شراب و حرمت قمار ؛ بلكه به معناى نهى حكومتى است كه از پيامبر صلى الله عليه و آله به عنوان رئيس حكومت و دولتْ صادر شده است ، نه به عنوان بيان كننده احكام شريعت . ۱
وى براساس همين قاعده فرموده است در روايات ، هر كجا واژه هاى : قَضى ، أمَرَ و حَكَمَ آمده است ، به همان معناى حكم حكومتى است . ۲
سپس مى فرمايد كه از اين دسته ، در روايات ما بسيار است و نمونه هايى را بدين شرح مى آورد : ۳
۰.قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنّما أقضى بينكم بالبيّنات والأيمان . ۴
۰.رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود :ميان شما با بيّنه و سوگند ، داورى مى كنم .
۰.عن أميرالمومنين عليه السلام قال :كان رسول اللّه صلى الله عليه و آله يحكم بين الناس بالبيّنات و الأيمان . ۵
۰.اميرمومنان عليه السلام فرمود :رسول خدا صلى الله عليه و آله ميان مردم با شاهد و قَسم داورى مى كرد .
۰.عن أبي عبداللّه عليه السلام قال :كان رسول اللّه صلى الله عليه و آله يقضى بشاهدٍ واحدٍ مع يمين صاحب الحق . ۶
۰.امام صادق عليه السلام فرمود :رسول خدا با يك شاهد و قَسَم مدّعى ، داورى مى نمود .
۰.إنّ رسول اللّه صلى الله عليه و آله قد قضى بشاهد و يمين . ۷
۰.رسول خدا با يك شاهد و يك قسم ، داورى كرد .
1.بدائع الدرر فى قاعدة نفى الضرر ، ص۸۶ و ۱۱۳ـ۱۱۴ .
2.همان ، ص۱۰۹ .
3.بدائع الدرر فى قاعدة نفى الضرر ، ص۱۰۹ـ۱۱۳ .
4.الكافى ، ج۷ ، ص۴۱۴ ؛ وسائل الشيعة ، ج۱۸ ، ص۱۶۹ .
5.وسائل الشيعة ، ج۱۸ ، ص۱۶۹ـ۱۷۰ .
6.همان ، ص۱۹۳ .
7.همان جا
