اصحاب اخدود

در زمان هاى گذشته ، مردمى بت پرست زندگى مى كردند كه در ميان آنها عده اى يكتاپرست بودند ؛ امّا ايمانشان را پوشيده مى داشتند . چون ايمانشان بر ديگران معلوم گشت ، آن قوم گودال هايى كندند و آنها را از آتش آكندند و آن مؤمنان را درون آتش افكندند ؛ ليك آن يكتاپرستان بر آيين خويش پايدارى كردند و از دينشان بر نگشتند . اُخدود ، به معناى گودال هاى مستطيل شكل است.[۱](به این مؤمنان «اصحاب اخدود» گفته می شود.)

مجمع البيان عن الحسن:كانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله إذا ذُكِرَ أمامَهُ أصحابُ الاُخدودِ ، تَعَوَّذَ بِاللّهِ مِن جَهدِ البَلاءِ .[۲]

مجمع البيان ـ به نقل از حسن ـ: هر گاه در حضور پيامبر صلى الله عليه و آله از اصحاب اُخدود سخن به ميان مى آمد ، ايشان از بلاى طاقت فرسا به خدا پناه مى برد .