و فيه أن كونه شيخ إجازة غير ثابت وغناء كلّ شيخ إجازة عن التوثيق أيضاً غير ثابت. ۱
و از طرف ديگر, تمايل به پذيرش دلالت «شيخوخة الإجازة» بر توثيق نسبت به بعضى از راويان دارد; چنانكه درباره على بن احمد و پدرش, يكى از قرائن وثاقت آنها را از قول فاضل خراسانى, «شيخوفة الاجازة» مى داند, بدون آنكه خود, نقدى بر آن وارد كند. عبارت ايشان چنين است:
…وعن الفاضل الخراسانى تصحيح خبرهما فى سنده و جعلهما من مشائخ الاجازة. ۲
و نيز درباره حسن بن على الوشّاء در ضمن نقل قرائن وثاقت او چنين مى نگارد:
…بل قد يقال إنّه من مشائخ الاجازة, فلايحتاج الى التوثيق. ۳
البته ممكن است درباره اين دو عبارت, چنين گفته شود كه نسبت دادن آنها به ديگران و نيز ذكر آنها در عداد قرائن ديگر, نشانه آن است كه در نظر ايشان نمى توان به شيخ اجازه بودن, به طور مستقل به عنوان يك توثيق عام نگريست.
هـ)نقل احمد بن محمد بن عيسى
احمد بن محمد بن عيسى اشعرى قمى از اصحاب امام رضا, امام جواد و امام هادى(ع) است كه بزرگان رجال, او را توثيق نموده اند. ۴
به عنوان مثال, نجاشى درباره او مى گويد:
…شيخ القميين و وجههم و فقيههم. ۵
1.كتاب الطهارة, ج۲, ص۲۱۸.
2.همان, ج۳, ص۱۱۴.
3.الرسائل, ج۲ (رسالة فى الاجتهاد و التقليد), ص۱۱۴.
4.به عنوان مثال, ر.ك: جامع الرواة, محمد بن على الأردبيلى, كتابخانه آية اللّه مرعشى, قم, ۱۴۰۳ق, ج۱, ص۶۹; و نيز ديگر كتب رجالى, ذيل نام او.
5.رجالى النجاشى, ص۸۲ (ش۱۹۸).
