(بینایی‌ها)، تبصره (بینش‌افزا)؛ 23. حکمت، حکیم (فرزانه)؛ 24. حُکم (فرمان / حکمت)؛ 25. حق (حقیقت)؛ 26. علم (دانش)؛ 27. عظیم (بزرگ)؛ 28. عزیز (آسیب‌ناپذیر)؛ 29. علی (والا)؛ 30. عربی؛ 31. قیم (راست)، قیمه (استوار)؛ 32. نبأ (خبر بزرگ)؛ 33. وحی (پیغام غیبی)؛ 34. متشابه (همگون)؛ 35. مثانی (دوگآن‌ها)؛ 36. مُهَیمن (گواه راست)؛ 37. مُصدِّق (تصدیق‌کننده)، تصدیق (گواه صدق)؛ 38. موعظه (اندرز)، اَبلغ الموعظه (رساترین اندرز)؛ 39. رحمت؛ 40.روح؛ 41. مبارک (خجسته)؛ 42. مجید (شکوهمند)؛ 43. کریم (گرامی)؛ 44. شِفا (درمان)؛ 45. عهد الله (سفارش خدا)؛ 46. مَأدُبه الله (سفره مهمانی خدا)؛ 47. شافعِ مشفَّع (میانجی مقبول)؛ ماحل المصدِّق (شکایت‌کننده تصدیق‌شونده)؛ 49. مِنهاج واضح (راهِ نمایان)؛ 50. کتاب ناطق (کتابِ گویا)، صامت ناطق (خاموش گویا)، ناطق (گویا)؛ 51. دلیل (راه‌نما)؛ 52. هادی (هدایت‌کننده)؛ 53. ناصح (خیرخواه)؛ 54. خزائن (گنجینه‌ها)؛ 55. غِنیٰ (ثروت)؛ 56. دوا (دارو).
در قسمت بعدی این فصل، با عنوان «و این چند وصف»، با ذکر دو حدیث از امام علی علیه السلام و حدیثی از حضرت فاطمه علیها السلام، جملات ایشان را در وصف قرآن آمده است. برای نمونه امیر مؤمنان علیه السلام در خطبه 198 «نهج البلاغه» چنین فرمود: «پس قرآن، معدن ایمان و کانون آن است، و چشمه‌های دانش و دریاهای آن، و بوستان‌های عدل و آبگیرهای آن، و پایه‌های اسلام و بنیان آن، و درّه های حق و دشت‌های آن است».
در پایان فصل اول، «پژوهشی در باره نام‌ها و اوصاف قرآن کریم» آمده است که پنج نام قرآن را که بیشتر منابع تفسیر و قرآنی در ذکر آن‌ها همداستان اند (قرآن، فرقان، کتاب، ذکر، مصحف)، بررسی شده است.

2. فرود آمدن قرآن

فصل دوم بخش «مبانی شناخت قرآن»، آیات و روایات «نزول قرآن» را در ده قسمت در خود گنجانده است: 1. فرود آمدن قرآن در شب قدر؛ 2. نزول دفعی و تدریجی قرآن؛ 3. حکمت نزول تدریجی قرآن؛ 4. احادیث مربوط به نخستین وحی قرآنی؛ 5. احادیث مربوط به نزول آخرین وحی قرآنی؛ 6. انواع وحی به پیامبر صلی الله علیه وآله؛ 7. انواع وحی به طور کلی؛ 8. حالت پیامبر صلی الله علیه وآله در