«طا.سین» آغاز می‌شوند)؛ 11. مسبّحات قرآن (سوره‌هایی که با واژه های «سبَّح» و «یسبِّح» آغاز می‌شوند)؛ 12. زَهروان: دو چیز نورانی و تابنده (سوره‌های بقره و آل عمران)؛ 13. سوره‌هایی که با «قُل» شروع می‌شوند؛ 14. عزائم قرآن (چهار سوره قرآن که در هر یک آیه‌ای وجود دارد که هنگام خواندن یا شنیدن آن، سجده واجب است: سوره سجده، آیه 15؛ سوره فُصّلت، آیه 37؛ سوره نجم، آیه 62؛ سوره عَلق، آیه 19).
شایان ذکر است که در عنوان امّ القران، چهار ویژگی سوره حمد که در روایات آمده است، ذکر شده است: فضیلت؛ جامعیت؛ نداشتن جایگزین؛ تقسیم شده میان خدا و بنده.

بخش چهارم: یاد دادن و یاد گرفتن قرآن

در این بخش، موضوع مهم یاددادن و یادگرفتن قرآن، در سه فصل «آموزش دادن قرآن»، «فراگیری قرآن» و «حفظ قرآن» چینش شده است. در فصل اول، در چهار قسمت، «مقام، ثواب و حقّ آموزگار قرآن» و «آموختن قرآن به فرزند» بیان شده است و در فصل دوم، با شش قسمت: تشویق به فراگیری قرآن؛ آموختن در خردسالی؛ اخلاص در آموختن قرآن؛ منزلت قرآن‌آموز؛ مقام و ثواب قرآن‌آموز؛ پاداش کسی که قرآن را به سختی بیاموزد.
در فصل حفظ قرآن که طولانی‌ترین فصل بخش چهارم است، هفت موضوع بر پایه قران و حدیث مطرح شده است: 1. تأکید بر حفظ کردن قرآن و مقام حافظ آن؛ 2. گرامیداشت حافظان قرآن و پاسداشت حقوق آن‌ها؛ 3. برکت‌های حفظ قرآن؛ 4. روایاتی در باره فراموش کردن قرآن؛ 5. آنچه در تداوم حفظ قرآن مفید است؛ 6. آنچه برای حافظ و قاری قرآن، بایسته است؛ 7. آنچه بایسته حافظ و قاری قرآن نیست.
در بحث برکت‌های حفظ قرآن، دوازده برکت یادآور شده است: برخورداری از دوام عقل؛ محفوظ ماندن از هر گزند؛ اولویت یافتن برای امامت نماز جماعت؛ زودتر از دیگران دفن شدن؛ سهم جداگانه بردن از بیت المال؛ استواری؛ مستجاب شدن دعا؛ پوسیدن نشدن بدن پس از مرگ؛ سبُک شدن عذاب والدین؛ شفاعت کردن برای خانواده؛ باک نداشتن از حسابرسی روز