قیامت؛ بالاترین درجه بهشت.
و نیز در این فصل، «پژوهشی در باره روایات فراموش کردن قرآن پس از حفظ آن» گنجانده شده است که در جمع‌بندی روایات این بحث، تنها کراهت نسیان را اثبات می‌کند.

بخش پنجم: تلاوت قرآن

بخش پنجم با موضوع تلاوت قرآن، نیمی از جلد سوم را به خود اختصاص داده است و در شش فصل و سه پژوهش بلند، سامان یافته است.
شش فصل بخش پنجم چنین است: 1. فضیلت تلاوت قرآن و گوش دادن به آن؛ 2. گوش دادن به قران؛ 3. آداب تلاوت قرآن؛ 4. کسانی که قران خواندن برایشان جایز نیست؛ 5. ختم کردن قرآن و مدّت آن؛ 6. قاریان قران.
سه فصل اول بخش پنجم، در موضوع تلاوت قرآن و گوش دادن به آن و نیز آداب این دو، سامان یافته است. در فصل اول، آیات و روایات فضیلت تلاوت و گوش دادن قرآن، در این عناوین درج شده است: 1. تشویق به خواندن قرآن؛ 2. فضیلت قاری قرآن؛ 3. فرود آمدن آرامش با خواندن قرآن؛ 4. مجسّم شدن قرآن در روز قیامت؛ 5. فضیلت مجالس قرآن؛ 6. ثواب خواندن قرآن؛ 7. ثواب خواندن قرآن به نیابت از امامان علیه السلام؛ 8. خواندن قرآن در شب، بویژه در شب جمعه و سحر؛ 9. بهار قرآن‌خوانی.
فصل دوم، با موضوع گوش دادن به قرآن، سه مبحث را پی گرفته است: 1. تشویق به گوش دادن به قرآن؛ 2. ثواب گوش دادن به قرآن؛ 3. آداب گوش دادن به قرآن: الف ـ سکوت کردن یا آهسته سخن گفتن، ب ـ نرم‌دلی.
در فصل سوم، برای آداب تلاوت قرآن، دو آداب «ظاهری» و «باطنی» بیان شده است. آداب ظارهری تلاوت، چنین است: 1. داشتن طهارت؛ 2. مسواک زدن؛ 3. دعا کردن، پیش و پس از خواندن قرآن؛ 4. پناه بردن به خدا (با گفتن اعوذ بالله من الشیطان الرجیم)؛ 5. خواندن از رو؛ 6. اعراب دادن و درست خواندن؛ 7. قرائت با ترتیل؛ 8. قرائت با صدای خوش؛ 9. پرهیز از خواندن قرآن به شیوه آوازخوانی عیّاشان؛ 10. تکرار؛ 11. تکبیر گفتن در پایان هر سوره‌ای، از سوره ضحی تا آخر قرآن.