است ... 7. بر اساس برخی از آرا، ضرب قرآن به قرآن از مصادیق تفسیر به رأی شمرده شده است ... در ضرب قرآن به قرآن، چون از خود قرآن استفاده شده و آیه‌ای در برابر آیه دیگر ـ یا برای تفسیر نادرست آیه دیگر ـ به کار برده شده، با تفسیر به رأی تفاوت دارد و چون استفاده از قرآن با اِعمال رأی و نظر صورت گرفته همان تفسیر به رأی است. 8. ایجاد اختلاف در قرآن، بروز جدال، مراء، مخاصمه و اختلاف در جامعه و در نتیجه، گمراهی و هلاکت ملّت ها و ایجاد شک و شبهه در قلب‌ها نسبت به قرآن و معارف آن، از آثار فردی و اجتماعی ضرب قرآن به قرآن است ...».
در «پژوهشی در باره مجادله در قرآن» با «جدل در لغت و اصطلاح، جدل در اصطلاح منطق، پیشینه جدل در اسلام، براهین جدلی قرآن کریم، جدال احسن و جدال باطل» آشنا می‌شویم. در جدال احسن، نمونه‌هایی از «جدال احسن قرآن با منکران توحید، معاد و قرآن»، مطرح می‌شود.
در عنوان «پیامبران و جدال احسن» نمونه‌هایی از مجادلات پیامبران ذکر می‌شود: مجادله حضرت نوح علیه السلام با قوم خود؛ مجادلات حضرت ابراهیم علیه السلام: جدال با آذر، بت‌پرستان، ستاره‌پرستان، نمرود؛ جدال موسی علیه السلام با فرعون؛ مجادلات پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله: مجادله با مشرکان در نفی شرک و بت‌پرستی؛ مجادله با اهل کتاب (یهود).
در عنوان «جدال باطل» نیز ده نمونه آورده شده است: جدال کافران در آیات الهی؛ جدال بر اساس باطل؛ جدال در باره خدا و پیامبر صلی الله علیه وآله؛ جدال در باره قیامت؛ جدال با مؤمنان؛ جدال خصمانه؛ جدال بر سر پندارهای پوچ؛ جدال بر ضدّ حق پس از روشن شدن آن؛ جدال به نفع خائنان و ظالمان؛ جدال در حجّ.
فصل چهارم، «به کارگیری مَثَل در تبلیغ» نام دارد. پس از دو قسمت «اندیشیدن در مثل‌های قرآن و مراجعه به اهل بیت علیهم السلام در باره آن‌ها» و «نهی از نیندیشیدن در مثل‌های قرآن»، «نمونه‌هایی از مثل‌های قرآن» آمده است که هفده مَثَل اند: نور خدا؛ یاران پیامبر صلی الله علیه وآله؛ حق و باطل؛ سخن پاک و سخن ناپاک؛ ویژگی‌های مؤمن و کافر؛ کافر؛ مشرک؛ منافق؛ انفاق کردن در راه خدا؛ انفاق کردن ریاکارانه؛ زندگی دنیا؛ کردارهای کافران؛ دل‌های سخت؛ نادان؛ عالِم بی عمل؛ همسر خوب و همسر بد؛ ناسپاسی در برابر نعمت خدا.
