انسان… هر قدم كه به ايّام نونهالى و جوانى نزديك تر است, تحصيل سعادتْ آسان تر و سهل تر و استقرار آن بيشتر است; چون صفحه نفس از نقوش, خالى تر و به سادگى, نزديك تر است و اگر تا اين مرحله از عمر, داراى اخلاق زشت يا عادت و عمل ناهنجارى باشد, چندان محكم و مستحكم نشده و به مقدارى مراقبت و مواظبت, مى توان آن را تصفيه و تزكيه نمود و ريشه اخلاق زشت را از بن كند; چون نهال نورَسى كه چندان ريشه در زمين ندارند, با مختصر فشار و كمى زحمت, مى توان آن را از جاى كند…
 

درختى كه اكنون گرفته است پاى-به نيروى شخصى برآيد زجاى
ورَش همچنان روزگارى هلى-به گردونش از بيخ برنگسلى
… و نيز در ايّام جوانى, اراده و تصميم انسان, جوان است و محكم. از اين جهت نيز اصلاح براى انسان, آسان تر است; ولى در پيرى كه اراده سست و تصميمْ پير است; چيره شدن بر قوا مشكل تر است. ^۱
ايشان, همچنين در جاى ديگرى از كتاب «شرح حديث جنود عقل و جهل», چنين آورده است:
براى اصلاح نفس, ايّام جوانى سزاوارتر است; زيرا كه هم اراده قويتر است و هم كدورت و ظلمت نفس, كمتر است و به فطرتْ نزديك تر و هم بار معصيتْ