معيارهاي انتخاب كارگزاران درانديشه امام خميني (بررسي روايي) - صفحه 215

أَنَا آتيكَ بِهِ قَبْلَ أنْ تَقُومَ مِنْ مَقامِكَ, إنّى عَلَيْه لَقَويٌ أمينٌ.۱ من آن را قبل از آنكه از مكانت به پا خيزى, برايت مهيّا مى سازم. همانا من بر اين كار, توانا و امين هستم.
همراهى دو واژه «قوى» و «امين» در اين آيه و آيات ديگر كه خواهد آمد, اين نكته را مى فهماند كه تخصّص به تنهايى كافى نيست; بلكه امانت و تعهّد نيز از شروط كارگزار اصلح است.
داستان موسى و دختران حضرت شعيب(ع) نيز به ارزش تعهّد و تخصّص, اشاره دارد. موسى(ع) پس از كمك به دختران حضرت شعيب(ع), مورد دعوت آن حضرت قرار مى گيرد و طبق نقل قرآن كريم, دختر شعيب(ع) به پدرش مى گويد:
يا أبَتِ اسْتَأجِرْهُ إنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأجَرْتَ القَوِيُّ الأمين.۲اى پدر! او را براى خدمتْ اجيركن كه همانا بهترين كارگزار و خدمتگذار است; [انسانى] توانمند و امين است.
يوسف(ع) نيز آن گاه كه به مقام وزارت اقتصاد مصر رسيد, در بيان اصلح بودن خود براى آن جايگاه فرمود:
اجْعِلْنى عَلى خَزائِنِ الأرْضِ إنّى حفيظٌ عَليمٌ.۳
قرآن كريم, تخصّص همراه با تعهّد را در كوچكترين كارها تا حسّاس ترين آنها لازم مى داند; از شُبانى تا مقام وزارت و فرمانروايى.
امام امّت(ره), در سخنان خود كه برگرفته از همين آيات الهى است, همواره تخصّص را در كنار تعهّد, لازم و ضرورى شمرده است; از پذيرش مسئوليت هاى كوچك در نظام, چون عضويت در شوراى شهر تا نمايندگى مجلس شوراى اسلامى و رياست جمهورى:

1.همان, آيه ۳۹.

2.سوره قصص, آيه ۲۶.

3.سوره يوسف, آيه ۵۵.

صفحه از 231