معيارهاي انتخاب كارگزاران درانديشه امام خميني (بررسي روايي) - صفحه 216

اشخاصى [را] كه متعهّد هستند, اشخاصى كه سالم هستند; اشخاصى [را] كه بصيرت دارند و هيچ انحراف ندارند و در صراط مستقيم انسانيت هستند, به مجالس و مجلس شورا بفرستيم, تا اين كه ان شاء اللّه اسلام به آن معنايى كه هست, اسلام به اين حقيقى كه هست, در ايران پياده بشود. ۱
افراد بايد اولاً مسلمان باشند و ثانياً معتقد به نهضت باشند; امين باشند در كارهايشان; ايمان حقيقى داشته باشند; متعهّد باشند نسبت به احكام اسلام. ۲
[مردم,] يك اشخاصى [را] كه امين هستند, اشخاصى [را] كه معروف اند پيششان به امانت, به ديانت, به خدمت به مردم, آنها را تعيين كنند. ۳

5. حسن سابقه و عدم احتمال انحراف

انسان, اساساً موجودى است اجتماعى و ناگزير از ارتباط با همنوعان خود است و از طرفى ديگر, موجودى است انتخابگر. انسان در نوع گزينش ها و ارتباطات خود, مى تواند به سراغ نيكان و پاكان رفته, نامى نيك از خود به يادگار نهد; همچنين مى تواند با انسانهاى پستْ ارتباط داشته, در خدمت طاغوتها باشد.
از بهترين اسباب شناخت افراد, بررسى گذشته و خطّ سير فكرى آنان و نيز نوسانات موجود در زندگى شان است و اين خود, وسيله مناسبى است در نقد و بررسى آنان. على(ع) در عهدنامه خود خطاب به مالك اشتر, او را از گزينش افرادى كه با طاغوتها رابطه داشته اند, منع مى كند; چرا كه همواره احتمال انحراف اين اشخاص وجود دارد:

۰.إنّ شَرَّ وُزَرائِكَ مَنْ كانَ لِلأشْرارِ قَبْلكَ وَزيراً وَمَنْ شَرَكَهُمْ فِى الآثام, فلايَكُونَنَّ لك بِطانَةً. ۴

1.صحيفه نور, ج۵, ص۲۶۷: سخنرانى در جمع كاركنان ذوب آهن (۱۸/۱/۱۳۵۸).

2.همان, ج۹, ص۲۵۱: سخنرانى در جمع نمايندگان مجلس خبرگان (۱۲/۷/۱۳۵۸).

3.همان, ج۱۰, ص۱۵۴: سخنرانى در جمع گروهى از دانشجويان (۱۴/۸/۱۳۵۸).

4.نهج البلاغه, نامه ۵۳.

صفحه از 231