۰.همانا بدترين وزيرانت, آنانى هستند كه پيش از تو وزارت اشرار را به عهده داشته و در جنايتشان شريك بوده اند; پس به هيچ وجه همرازشان مگير.

امام خمينى نيز با آگاهى كامل, چنين شرطى را در مورد كارگزاران نظام اسلامى لازم شمرده, نه تنها قطع و يقين به عدم انحراف را كافى نمى داند, بلكه احتمال انحراف در اشخاص را نيز خطرناك مى خواند:
بايد به اشخاصى كه احتمال انحراف در آنان مى رود, رأى ندهند; احتمال انحراف عقيدتى, اعمالى يا اخلاقى, باعث مى شود كه به چنين اشخاصى اعتماد نمى شود كرد و رأى به آنان, موجب مسئوليت خواهد بود. ^۱
افراد[ى كه انتخاب مى شوند], بايد… سوابق انحراف و سوء نداشته باشند… و مخالف با طاغوت باشند. ^۲
امام على(ع), در ادامه نصيحت خود به مالك اشتر, به او سفارش نموده تا با نيكانْ رابطه برقرار سازد و آنها را بشناسد, تا كارگزاران نظام را از ميان آنانى كه از حُسن سابقه برخوردارند و از خانواده هاى مذهبى و ريشه دار هستند, انتخاب نمايد:

۰.ثُمّ الْصَقْ بِذَوِى الْمُرُوئاتِ وَالأحْسابِ وََأهْلِ الْبُيُوتاتِ الصّالِحَةِ وَالسَّوابِقِ الْحَسَنَةِ… ثُمَّ انْظُرْ فى أمُورِ عُمّالِكَ… وتَوَخَّ مِنْ أهْلِ البُيُوتاتِ الصالِحَةِ والْقَدَمِ فِى الإسْلامِ المُتَقَدِّمَةِ. ^۳

۰.با كسانى در پيوند تنگاتنگ باش كه از خانواده هاى ريشه دار و شايسته و داراى پيشينه اى درخشان اند… سپس در امور كارگزارانت, ژرف بنگر… و براى كارهايت كسانى را برگزين كه از تجربه و نجابت بهره مندند و از خانواده هاى ريشه دار و شايسته و پيشتازِ پيش از پيروزى اسلام هستند.