7. ساده زيستى

گرفتار جاذبه هاى دنيايى و تجمّلات زندگى مادّى شدن, از آفات اصلى يى است كه هر كارگزار و مديرى را تهديد مى كند. آنانى از اين مهلكه جان سالم به در مى برند كه نفس سركش را رام كنند و به فرموده اميرالمؤمنين, دنيا را سه طلاقه نمايند.
امام خمينى(ره) كه نمونه كاملى از اين گونه مردان بود, خطاب به مسئولان نظام اسلامى مى فرمايد:
اگر مى خواهيد بى خوف و هراس, در مقابل باطل بايستيد و از حق دفاع كنيد و ابرقدرتان و سلاحهاى پيشرفته آنان و شياطين و توطئه هاى آنان, در روح شما اثر نگذارد و شما را از ميدان به در نكند, خود را به ساده زيستنْ عادت دهيد و از تعلّق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهيزيد. مردان بزرگ كه خدمتهاى بزرگ براى ملّتهاى خود كرده اند, اكثراً ساده زيست و بى علاقه به زخارف دنيا بوده اند; چرا كه با زندگانى اشرافى و مصرفى, نمى توان ارزشهاى انسانيِ اسلامى را حفظ كرد. ^۱
تجارب امام(ره) و اندرزهاى ايشان, همگى نشئت يافته از هشدارهايى است كه ائمه اطهار(ع) گوشزد مى كردند; همان گونه كه از نامه امام على(ع) به منذر بن جارود عبدى ـ كه گزارش گرايش او به دنيا و خيانتهايش به امام(ع) رسيده بود ـ همين معانى فهميده مى شود:

۰.تَعْمُرُ دُنْياكَ بِخَرابِ آخِرَتِكَ وَ تَصِلُ عَشيرَتَكَ بِقَطيعَةِ دينِكَ! وَلَئِنْ كانَ ما بَلَغَنى عَنْكَ حَقّاً لَجَمَلُ أهْلِكَ وَشِسْعُ نَعْلِكَ خَيْرٌ مِنْكَ وَمَنْ كان بِصِفَتِكَ فَلَيْسَ بِأهْلٍ أنْ يُسَدَّ بِهِ ثَغْرٌ أوْ يُنْفَذَ بِهِ أثرٌ أوْ يُعْلى لَهْ قَدْرٌ, أوْ يُشْرَكَ فى أمانةٍ, أوْ يُؤْمَنَ عَلى خِيانَةٍ. ^۲