رَّبِ‏ّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِى صَغِيرًا .¹
به پدر و مادر احسان كنيد ، اگر يكى از آن دو يا هر دوى آنان ، در كنار تو به پيرى رسيدند به آنان حتى «اف» مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنان سخنى شايسته بگو . و از سر مهربانى بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو : پروردگارا ، آن دو را رحمت كن ؛ چنان كه مرا در خُردى پروردند).
دعوت به اعتدال در رفتار اقتصادى و معيشت:
(وَ لَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى‏ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا .²
دستت را به گردنت زنجير مكن ، و بسيار گشاده‏دستى هم منما تا مبادا ملامت شده و حسرت‏زده بر جاى بمانى) .
(وَ الَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمْ يُسْرِفُواْ وَ لَمْ يَقْتُرُواْ وَ كَانَ بَيْنَ ذَ لِكَ قَوَامًا .³
كسانى كه هر گاه انفاق نمودند ، اسراف نمى‏كنند و تنگ هم نمى‏گيرند ، و ميان اين دو ، حد وسط را بر مى‏گزينند).
پرهيز از سخن غير عالمانه:
(وَ لَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ كُلُّ أُوْلَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسُْولًا .⁴
چيزى را كه به آن علم ندارى دنبال مكن ؛ زيرا گوش و چشم و دل ، همگى مورد پرسش قرار مى‏گيرند).
توصيه به نيايش و ارتباط قدسى با خداى يگانه:
(قُلْ مَا يَعْبَؤُاْ بِكُمْ رَبِّى لَوْلَا دُعَآؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامَا .⁵