امام علی علیه السلام
...قَلَّ يا رَسولَ اللّهِ عَن صَفِيَّتِكَ صَبري وعَفا عَن سَيِّدَةِ نِساءِ العالَمينَ تَجَلُّدي، إلّا أنَّ لي فِي التَّأَسِّي بِسُنَّتِكَ في فُرقَتِكَ مَوضِعَ تَعَزٍّ ،.. .
«... اى پيامبر خدا! شكيبم در سوگ محبوبه ات، اندك گشته و طاقتم در غم از دست دادن بانوى زنان عالم، از كف رفته است؛ امّا تأسّى به سنّت تو در [ غم ]فراقت، تسلّى بخش هر مصيبتى است.»
الكافي: ج 1 ص 458 ح 3
ج ـ عصبانيت ؛ د ـ تحقير و سرزنش ؛ ه ـ ناسزاگويى . بخش دوم ، آفاتى كه به مسئولان سياسى و قضايى اختصاص دارند ، مانند : الف ـ اكتفا كردن به موعظه ؛ ب ـ به كارگيرىِ خشونت، بدون ضرورت ؛ ج ـ تجاوز از مرز عدالت در كيفر .
