لطفعلى بيگ آذر بيگدلى ، از شاعران قرن دوازدهم هجرى ، در اصفهان متولّد شد و در فتنه افغان ها به قم مهاجرت كرد و چهارده سال در آن جا اقامت گزيد . پس از كسب تحصيلات به شيراز و مكّه رفت و در بازگشت ، به خراسان رفت و به همراه قشون نادر ، راهى مازندران شد و سپس به اصفهان برگشت . وى فنون شعر را نزد سيّد على مشتاق اصفهانى آموخت . از آثار وى : يوسف و زليخا و تذكره آتشكده است . وى در سال ۱۱۹۵ ق ، درگذشت .
آذر بيگدلى در وصف امام علی(ع) مى گويد :
شنيدم به فرمانِ حىّ قدير
على را پيمبر به روز غدير
به بالاى سر برد و با خلق گفت
كه تا چند از اين راز بايد نهفت؟!
از آنان كه دارندم آيين و كيش
شمارد مرا هر كه مولاى خويش
پس از من بداند كه مولا على است
زِ هر كس به مولايى اولى على است
بُود بس صحيحْ اين خبر پيش من
تو گفتى كه بودم در آن انجمن .[۱]
[۱]
ديوان لطفعلى بيگ آذر بيگدلى (تصحيح : سيّد حسن سادات ناصرى و غلامحسين بيگدلى ، تهران: سازمان انتشارات جاويدان ، ۱۳۶۶ ش ، اوّل) : ص ۴۱۴ـ۴۱۶ .
