جرير بن عبداللّه

نام او ابو عمرو و بنا به قولى ابو عبد اللّه بِجلى ، جرير بن عبد اللّه بن جابر است . جرير ، چهل روز پيش از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله مسلمان شد و در سال 51 و بنا به قولى 54 ق ، در گذشت. وى در جنگ هاى عراق، مانند قادسيه و جز آن، شركت كرد . او همان كسى است كه پيامبر خدا ، وى را به ذوخَلَصه ، بتكده متعلّق به خَثعَم فرستاد تا آن را ويران كند . وى نسبت به على عليه السلام كينه مى ورزيد. على عليه السلام خانه وى را در كوفه خراب كرد. او به شادى كشته شدن امام حسين عليه السلام مسجدى در كوفه به نام خودش ساخت كه امام باقر عليه السلام آن را از مسجدهاى نفرين شده ، دانسته است .

ر . ك : قاموس الرجال : ج 4 ص 154 ش 2597.

حرملة بن كاهله

حرملة بن كاهله اسدى ، در جنگ با امام حسين عليه السلام شركت كرد. او عبد اللّه بن حسن بن على را كه سپاهيان دشمن را از پيرامون امام حسين عليه السلام دور مى كرد، با پرتاب تيرى به شهادت رساند و سرش را بُريد، و چنان كه در متن آمده است، امام حسين عليه السلام او را نفرين كرد .

ر . ك : الإقبال : ص 574 ، اللّهوف : ص 122.

حسن بن محمّد بن بابا قمى

شيخ طوسى ، او را در شمار ياران امام هادى و امام عسكرى عليهماالسلام آورده و گفته كه غالى است . كشّى به سند خود از سهيل بن محمّد روايت كرده است كه به امام عسكرى نوشت : سَرورم! گروهى از دوستان شما درباره حسن بن محمّد بن بابا ، دچار شبهه شده اند . پس ، درباره او چه مى فرمايى ، سَرورم؟ آيا او را از خود بدانيم يا از او بيزارى جوييم يا درباره اش سكوت كنيم ، چون راجع به او حرف و حديث ، بسيار است؟ امام عليه السلام به خطّ خود مرقوم فرمود و من آن را خواندم كه : «او و فارس ، ملعون اند . از هر دوى آنها بيزارى جوييد . خدا آنها را لعنت كند!» . از اين روايت و از آنچه در متن كتاب آمده ، علّت تأكيد در