معاوية بن ابى سفيان

معاوية بن صخر بن حرب بن اميّة بن عبد شمس بن عبد مناف قُرَشى اموى ، مادرش هند ، دختر عُتبة بن ربيعة بن عبد شمس، همان زنِ جگرخوارى است كه جسد حمزه ، عموى پيامبر خدا را به دندان گَزيد . وى 25 سال پيش از هجرت به دنيا آمد و همراه پدرش ابو سفيان ، بارها با پيامبر خدا جنگيد و سرانجام ، در سال فتح مكّه در سال هشتم هجرى ، به همراه پدرش [ابو سفيان] و برادرش يزيد و مادرش [هند] اسلام آوردند. عمر ، او را بر حكومت شام گماشت و همچنان در اين مقام بود تا آن كه عثمان ، كشته شد و او خواهانِ خون وى از امير مؤمنان على عليه السلام شد و با آن ايشان جنگيد و پرچم دشمنى با على عليه السلام را برافراشت و لعنت فرستادن به آن بزرگوار را در ميان مردم ، رواج داد. از پيامبر خدا و امامام معصوم عليهم السلام درباره معاويه و پدرش نكوهش ها و لعنت ها وارد شده است. معاويه ، در 85 سالگى مُرد .

ر . ك : اُسد الغابة : ج 5 ص 211 ش 4577 ، العقد الفريد : ج 4 ص 336.

معمّر

مُعَمّر بن خيثم (خثيم)، از ياران امام صادق عليه السلام و از راويان ضعيف است. او از داعيان زيد بود .

ر . ك : رجال الطوسى : ص 308 ش 4547 ، رجال النجاشى : ص 180 ش 474.

در نكوهش و پليدى و دروغگويى او روايت شده است كه امام باقر عليه السلام به او فرمود: «كنيه ات چيست؟» . گفت: هنوز ، كنيه اى انتخاب نكرده ام، نه فرزندى دارم ، نه زنى و نه كنيزى... و گفت: [به دليل ]حديثى كه از على عليه السلام به ما رسيده است. امام باقر عليه السلام فرمود: «چه حديثى؟» . گفت: از على عليه السلام به ما رسيده است كه هر كس زن نداشته باشد و براى خود كنيه برگزيند، او ابوجَعْر (جعر، سرگين غلتان) است. امام باقر عليه السلام فرمود: «مَسخَت باد! چنين حديثى از على عليه السلام نيست . ما بر فرزندان خود ، در همان خردسالى شان كنيه مى گذاريم» .

ر . ك : الكافى : ج 6 ص 119 ح 11 ، تهذيب الأحكام: ج 7 ص 439 ح 14.