مُغَيرة بن عاص

از او جز در روايتى كه در كتاب آمده ، در جايى ياد نشده است.

مُلوك چهارگانه

مُلوك چهارگانه ، عبارت اند از : فرزندان مَعديكَرِب بن وليعة بن شُرَحبيل بن معاوية بن حجر. به آنان ، مُلوك گفته اند ، چون هر يك از آنان ، مالك و حاكم وادى اى در يمن بودند . آنان . تصميم گرفتند حجر الأسود را به صنعا بَبرند تا عرب را از حجّ بيت الحرام به آن جا بِكشانند. بدين منظور . ره سپار مكّه شدند. كَنانه با فِهر بن مالك بن نضر ، هم داستان شدند و به رويارويى مُلوك رفتند و با آنان جنگيدند. مُلوك چهارگانه ، همراه اشعث بن قيس به نزد پيامبر خدا رفتند و اسلام آوردند . سپس ، مرتد شدند و در جنگ نجير (دژى است در يمن ، نزديك حَضرَموت)، در ايّام ابو بكر ، در سال شانزدهم هجرى ، كشته شدند .

منصور بن عَكرِمه

درباره او به بيشتر از آنچه در متن كتاب آمده است، دست نيافتيم.

موسى بن مهدى

ابو محمّد موسى بن محمّد مهدى بن منصور ، مادرش خيزران امّ وَلَد بود . موسى از خلفاى عبّاسى بود. روايت شده است كه امام كاظم عليه السلام را تهديد به قتل كرد و گفت: خدا مرا بكشد اگر او را زنده بدارم! على بن يقطين ، اين سخن را به امام كاظم عليه السلام رساند . ايشان با خانواده اش مشورت كرد و موسى بن مهدى را، چنان كه در متن كتاب آمده است، نفرين كرد. خلافت او يك سال و يك ماه و 23 روز به طول انجاميد. در سال 170 ق ، در 23 سالگى، مُرد .

ر . ك : الغيبة ، طوسى : ص 32 ، المناقب ، ابن شهر آشوب : ج 2 ص 432.

نوفِل بن خُوَيلِد

نوفل بن خُوَيلِد بن اسد بن عبد العزّى بن قُصَى ، از سرسخت ترين دشمنان پيامبر خدا بود. قريش ، او را بزرگ مى دانستند و او را فرمان مى بُردند . وى در بدر ، شركت كرد. پيامبر صلى الله عليه و آله