در برخی احاديث ، بر قبول حق و گرفتن حكمت و دانش از هر كس ، حتّى مشركان ، تأكيد شده است، در حالى كه در احاديثی دیگر ، براى معلّم ، شرايطى بيان شده است.
در برخی احاديث ، بر قبول حق و گرفتن حكمت و دانش از هر كس ، حتّى مشركان ، تأكيد شده است، در حالى كه در احاديثی دیگر ، براى معلّم ، شرايطى بيان شده است . در جمع ميان اين احاديث بايد گفت : قبول حق از هر كس ، منافاتى با انتخاب معلّم صالح ندارد؛ زيرا پذيرش حق ، شرط ندارد ؛ امّا انتخاب معلّم رسمى داراى شرط است .
بايد توجّه داشت كه روحيه معلّم و اخلاقش در تربيت وپرورش متعلّم ، نقش اساسى دارد . از اين رو ، معلّم بايد متخلّق به اخلاق حسنه باشد؛ زيرا آموزش با پرورش همراه است . افزون بر اين كه اگر معلّم ناصالح بوده و عمل كننده به علم خود نباشد ، ممكن است در لابه لاى مطالب صحيح ، مطالب نادرست را نيز القا كند ومتعلّم ، متوجّه اين كار او نشود و يا حتّى آن گاه كه مطلب درستى را القا مى كند كه خود ، بدان عمل نمى كند ، اين حالت به متعلّم نيز سرايت خواهد كرد ؛ در حالى كه اين آفات در تعلّمِ موردى و پذيرش حق از فرد ناصالحى كه سِمت معلّم رسمى را ندارد ، در ميان نيست .
