احمد بن حسين بن حسن جُعْفى كِنْدى ، معروف به متنبّى ، شاعرى كوفى بود . او به آموختن فنون ادب پرداخت و در همه آنها متخصّص گشت و شعرش بسيار در اوج است . دانشوران به ديوانش توجّه كرده اند و بيش از چهل شرح بر آن نوشته اند و به ديوان هيچ كس ، چنين توجّهى نشده است . وى در سال ۳۰۳ ق ، به دنيا آمد و در سال ۳۵۴ ق ، در بغداد كشته شد.[۱]
به وی گفته شد: چرا امیر مؤمنان(ع) را مدح نمی کنی؟ گفت:
وتَرَكتُ مَدحي لِلوَصِيِّ تَعَمُّدا
إذ كانَ نورا مُستطيلاً شامِلا
وإذَا استَقَلَّ الشَّيءُ قامَ بِذاتِهِ
وكَذا ضِياءُ الشَّمسِ يَذهَبُ باطِلا[۲][۳]
مدح وصى را به عمد ، ترك كردم
چون كه نورى گسترده و فراگير بود .
هرگاه چيزى مستقل باشد ، روى پاى خود مى ايستد
كه توصيف نور خورشيد ، بيهوده است .[۴]
[۱]. ر . ك : وفيات الأعيان : ج ۱ ص ۱۲۰ ، الأنساب : ج ۵ ص ۱۹۱
[۲]في كنز الفوائد : «وأرى صفات الشمس تذهب باطلا» . وفي بعض المصادر : «وصفات ضوء الشمس تذهب باطلا» (مصادر نهج البلاغة و أسانيده : ج ۱ ص ۱۴۶) .
[۳]ديوان المتنبّي : ص ۸۵۶ (وممّا يبعث على الأسف والعجب حذف هذين البيتين من بعض طبعاته الموجودة) ، كنز الفوائد : ج ۱ ص ۲۸۱ نحوه .
[۴]جاى شگفتى است كه اين دو بيت از پاره اى از چاپ هاى جديد حذف شده است .
