شمس الدين محمّد بن على سمرقندى ، در آغاز جوانى براى تحصيل علم به بخارا رفت . وى معاصر ارسلان خان از شاهان آل افراسياب بود . وى شاعرى هجوگوى بود . مى گويند كه در اواخر عمر ، از هجو ، دست شست و توبه كرد . وى در سال ۵۶۹ ق ، درگذشت .
شعر او در وصف امام علی(ع):
نگر كه دست كه بگرفت مصطفى به غدير
كه را امام هُدى خواند و فخر و زين و هُمام
مرا امام هم از جايگه ، وصىّ خداست
ز جايگاه نبى ، مر تو را امام كدام؟
امام ، آن كه خداى بزرگ ، روز غدير
به فضل كرد به نزديك مصطفى پيغام .[۱]
[۱]به نقل از : جهش ها ، محمّدرضا حكيمى (تهران : دفتر نشر فرهنگ اسلامى ، ۱۳۶۶ش ، ششم) : ص ۱۰۸ ـ ۱۰۹ .
