تقريباً همه مردم عادى هم او را مى شناختند. از روانشناسان ايرانى, مردم, آنهايى را كه در صدا و سيما مطرح بودند, مى شناختند; چه باسابقه بودند و چه نبودند. اين, نشان دهنده آن بود كه تأثير رسانه هاى ارتباط جمعى, خيلى زياد است.
از معروف ترين روانشناسان معاصر, دانشمند انگليسى است به نام آيزِنك. امروزه در دنياى غرب, روانشناسان بسيارى وجود دارند. مثلاً فقط در امريكا, بيش از هفتاد هزار دكتر روانشناس بالينى هست. از ميان همه روانشناسان غربى شايد كمتر از ده نفر, صاحب مكتب و صاحب نظر باشند. آيزنك, يكى از اينهاست كه سه چهارتا كتاب درباره روانشناسى دارد كه در آنها سعى كرده موضوعات روانشناسى را كمى براى همگان تبيين كند. يكى از كتاب هاى او كه به فارسى هم ترجمه شده, درست و نادرست در روانشناسى است.
آيزنك مى گويد: در حدود چهل سال پيش, من در يك مجلس ميهمانى بودم و كسى هم البته آن موقع مرا نمى شناخت. دور ميز, كسانى جمع شده بودند و صحبت مى كردند. بعد, قرار شد هر كسى شغل خود را بگويد. يكى يكى شغل خود را گفتند. وقتى من گفتم كه روانشناس هستم, ديدم برخى اطرافيان, چپ چپ نگاهم كردند و كم كم از كنارم دور شدند. يكباره ديدم كسى نزديك من نيست. انگار ناراحت شدند و وحشت كردند كه كنار يك نفر روانشناس نشسته اند! ايشان در آن كتاب نوشته ـ البته ما هم در عمل ديده ايم ـ كه از ما (روانشناسان) مى خواهند: با يك نگاه كردن به ما بگوييد كه چگونه انسانى هستيم! يا مثلاً: آينده ما چه مى شود؟! اينها همه اش نتيجه همان مفاهيم نادرستى است كه در ذهن مردم از روانشناسى وجود دارد.
با اين مقدمه, من مى خواهم بگويم كه روانشناسى چيست. بخشى از روانشناسى بالينى ـ كه خودش از شاخه هاى روانشناسى است ـ, درباره بيمارى ها بحث مى كند. در حدود بيست شاخه علمى روانشناسى در سطح دكترى در خارج از كشور و پنج رشته در ايران داريم. يكى از اين رشته ها روانشناسى بالينى است. روانشناسى بالينى, حيطه هاى مختلف دارد. يكى از آنها دست اندركار درمان است. در طبقه بندى بيمارى ها, حدود