نسخه بدل, آمده است. بنابراين, هم «جاهدت» و هم «حاربت» صحيح است و ادّعاى تحريف واژه «جاهدت», پذيرفته نيست; چرا كه «جاهد», در مورد باطل هم به كار مى رود و چنين نيست كه هميشه در مورد تلاش اهل حق, استعمال شود.
در سوره عنكبوت آمده است:
و إن جاهداك لتشرك بى ما ليس لك به علم فلا تطعهما.^۱و اگر پدر و مادر تلاش كنند براى اين كه تو به من شرك ورزى, از آنان پيروى مكن.
و در سوره لقمان آمده است:
و إن جاهداك على أن تشرك بى ما ليس لك به علم فلا تطعهما.^۲
جاهَدَ, همان گونه كه از لغت به دست مى آيد, به معناى تلاش فراوان و به كارگيرى نهايت طاقت و توان است از سوى دو نفر كه با يكديگر درگير هستند و اين معنا و مفهوم, هم در بعد مثبت و هم در بعد منفى به كار گرفته مى شود. البته از اين رو كه در جنگ, تلاش و به كارگيريِ نهايت توان وجود دارد, اين واژه, در جنگ و قتال هم به كار مى رود و ممكن است واژه هاى جهاد و مجاهده, در ادبيات قرآن و روايت, هميشه در جنگ اهل حق با باطل, كاربرد داشته باشد; ولى اين بدان معنا نيست كه اگر «جاهد» در معناى اصلى خود, يعنى «تلاش» به كار رفت, حتماً بايد در جهت مثبت باشد. شاهد اين سخن ما دو نمونه استعمال «جاهد» در قرآن به معناى تلاش در جهت منفى است كه بدان اشاره كرديم. تلاش پدر و مادر براى مشرك سازى فرزند, در قرآن, با تعبير «جاهدا» آمده است.
هم اكنون به متن زيارت عاشورا و جمله «اللّهم العن العصابة الّتي جاهدت الحسين…» برمى گرديم و مى گوييم كه چه اشكالى دارد كه «جاهدت», بازگو كننده تلاش آن گروه ستمكار, در برابر سيدالشهدا باشد و بدين معنا باشد كه: «خداوندا! لعنت كن آنانى را كه تمام توان خويش را در برابر سيدالشهدا و براى كشتن آن حضرت, به كار گرفتند»؟ به اين