مطرح بوده است; امّا آنچه در اين مقال در صدد پيگيرى و بحث و بررسى در مورد آن هستيم, وثاقت يا عدم وثاقت سُليم, و نفى يا اثبات احاديث كتاب وى نيست. اين كار, اگر ضرورى هم باشد, از حوصله اين مجال, بيرون است. آنچه موجب نگارش مقاله حاضر شده است, نقد و بررسى ديدگاه محقّق و مترجم فارسى كتابِ مذكور است كه ناخواسته با ستايش هاى مبالغه آميز و بعضاً افراطى در مقدمه خود, از يك كتاب معمولى, اثرى ـ نعوذ باللّه ـ هم تراز كتاب خداوند مى سازد; چيزى كه به طور حتم, شايسته تبرّى جستن است. وى از يك مؤلف معمولى و غير معصوم, و حداكثر صحابى ائمه(ع), محقّقى استثنايى مى سازد كه در همان سنين نوجوانى, يعنى حدود چهارده سالگى, تفكّرى موشكافانه و بسيار ژرف دارد و همانند طبيبى حاذق, براى آينده جهان تشيّع, نسخه اى شفا بخش مى پيچد.
شايد به نظر عجيب بيايد; امّا با ذكر شواهد, روشن خواهد شد كه مترجم, در معرّفى كتاب و مؤلفش, آن اندازه غلوّ مى كند كه هاله اى از قداست, اطراف سُليم و كتابش را فرا مى گيرد و انسان را دچار شگفتى مى سازد كه چگونه چنين اثر جاودانه و بى نظيرى, تا كنون براى عامّه مردم, معرّفى نشده, و قرن هاست كه فارسى زبان هاى مسلمان, از آن, بى بهره مانده اند؟! و چرا به تصريح مترجم, «از اوّلين چاپ متن عربى كتاب, بيش از پنجاه سال نمى گذرد» ^۱ و «ترجمه فارسى آن [سهم] پانزده سال قبل, براى اوّلين بار, چاپ شده است»؟! ^۲ آيا بهتر نبود كتابى كه با كمال تأسّف, مترجم براى تأييد صد در صد آن, ناخواسته مرحوم كلينى و كتاب شريف كافى را مورد بى مهرى قرار مى دهد, ^۳ زودتر از اين ها انتشار مى يافت و شيعيان, قرن ها از آن, بى بهره نمى ماندند؟! و اگر مطالب اين كتاب, در ضمن كتاب هاى حديثى مهم ديگر موجود است, پس چه حاجت به اين همه افراط و زياده روى در تأييد تك تك احاديث و تمامى محتويات كتاب مذكور؟
شايان ذكر است كه نگارنده, در هيچ يك از مقالات و كتاب هاى خويش, هرگز قصد