امام سجاد علیه السلام

لَمّا صَبَّحَتِ الخَيلُ الحُسَينَ عليه السلام ، رَفَعَ يَدَيهِ وقالَ : اللّهُمَّ أنتَ ثِقَتي في كُلِّ كَربٍ ، ورَجائي في كُلِّ شِدَّةٍ ، وأنتَ لي في كُلِّ أمرٍ نَزَلَ بي ثِقَةٌ وعُدَّةٌ ، كَم مِن هَمٍّ يَضعُفُ فيهِ الفُؤادُ ، وتَقِلُّ فيهِ الحيلَةُ ، ويَخذُلُ فيهِ الصَّديقُ ، ويَشمَتُ فيهِ العَدُوُّ ، أنزَلتُهُ بِكَ وشَكَوتُهُ إلَيكَ ، رَغبَةً مِنّي إلَيكَ عَمَّن سِواكَ ، فَفَرَّجتَهُ وكَشَفتَهُ ، وأنتَ وَلِيُّ كُلِّ نِعمَةٍ ، وصاحِبُ كُلِّ حَسَنَةٍ ، ومُنتَهى كُلِّ رَغبَةٍ .

ـ از امام زين العابدين عليه السلام ـ: صبح [عاشورا] ، چون امام حسين عليه السلام چشم گشود ولشكر را ديد ، دستانش را بالا برد و گفت : «خداوندا! تو تكيه گاه من در هر سختى و اميد من در هر گرفتارى هستى. در هر امرى كه بر من درآمده ، تو تكيه گاه و ساز و برگِ منى . بسى پريشانى كه دل ، در آن سست مى شود و چاره ، اندك مى گردد و دوست ، انسان را وا مى گذارد و دشمن ، شماتت مى كند و من ، از سرِ رغبت به تو ، و نه ديگران ، شكايتش را نزد تو آورده ام و تو در آن ، برايم گشايش داده اى و آن را برطرف ساخته اى . تويى ولىّ هر نعمت و صاحب هر نيكى و نهايت هر مقصود» .

الإرشاد : ج 2 ص 96

>خدمات حدیث>تالار مطالعه>پایان نامه (چکیده)>معارف حدیث>معارف اعتقادی>اصول دین>خداشناسی

تعداد بازدید : 4724

خداشناسی فطری از دیدگاه قرآن و حدیث و حکمت متعالیه

مشخصات :

مقطع و رشته تحصیلی : کارشناسى ارشد فلسفه و کلام‏اسلامى

مرکز آموزشی : دانشگاه تربیت مدرس

سال دفاع : 1375

چکیده :

(۱۰)
خداشناسی فطری از دیدگاه قرآن و حدیث و حکمت متعالیه

رسول شربیانى، رضا

کارشناسى ارشد فلسفه و کلام‏اسلامى
دانشگاه تربیت مدرس
استاد راهنما: ابراهیمى دینانى، غلامحسین
۱۳۷۵

در پایان‏ نامۀ‏حاضر پس ‏از بررسى لغوى و اصطلاحى ‏فطرت و بحث از ادراکات و گرایش‌هاى فطرى و بالاخره ‏خداشناسى فطرى این نتایج به دست آمده است: ۱) لغت فطرت طبق نظر عامۀمفسران به معناى خلقت اولیۀ‏انسان با ویژگی‌هاى خاص است. ۲) اصطلاح فطرى در نظر حکماى اسلامى، خلاف نظر عده‏اى‏ از فلاسفۀ‏عقلگراى ‏غربى است. آن‌ها معلومات حصولى را به طور فطرى قبول ندارند. ۳) آن‌ها همچنین معلومات بدیهى و اولیه را فطرى مى‏دانند؛ اما این معنا از معلومات فطرى با ادراکات فطرى که ذاتى است فرق دارد. ۴) حکماى ‏اسلامى معلومات فطرى را در حیطۀعلم حضورى قبول‏ دارند. ۵) حکماى اسلامى پاره‏اى گرایش‌هاى‏ مقدس ‏انسان مثل حقیقت‏‌جویى و کمال‏جویى و زیبایى‏ طلبى و عدالت ‏دوستى و خدا‌جویى و خداپرستى را فطرى و ذاتى روح او مى‏دانند. ۶) خداشناسى در نظر حکماى‏ اسلامى فطرى حضورى است. ۷) نظر قرآن در مورد معرفت فطرى مؤیّد نظر حکماى اسلامى است. ۸) درقرآن خداگرایى و خداشناسى به معناى علم حضورى‏ فطرى است. ۹) در روایات اسلامى به فطرى بودن‏ خداشناسى تأکید شده است.