نقد مقاله ديگرى به نام «ابو هريره و نشر اسرائيليات» است و نويسنده آن, سعى نموده از جهاتى مقاله «ابوهريره…» و كتاب هايى را كه درباره ابوهريره نوشته شده, نقض و نقد علمى نمايد.
آنچه باعث شد تا درباره اين مقاله اظهار نظر شود, قسمت پايانى كلام نويسنده «عيار نقد» در حجّيت اخبار عامّه و نفى تمسّك به قرآن است كه در آخر اين بحث, بدان پرداخته مى شود.
مقاله مورد اشاره, در دو مرحله مورد ارزيابى قرار مى گيرد:
اوّل. ترديدى نيست كه باطل, ظلم و هر چيز ديگرى كه به شكلى از اشكال, در مقابل حقيقتْ صف آرايى نموده باشد, به هيچ وجه معقولى قابل تصحيح نبوده, جز اين نيست كه مدافعان آن, غير از مغالطه, مطلب ديگرى ارائه نخواهند داد.
در طرح مطالب علمى نبايد از باطل به شكلى سخن به ميان آورد كه در ظاهر, نوعى دفاع از آن تلقّى گردد و صاحبان آن خطوط باطل, خود را ولو به صورت موجبه جزئيه, ذى حق قلمداد نمايند.
نويسنده مقاله «عيار نقد», ـ همان طور كه از مطلع كلام او استفاده مى گردد ـ اگر به حكم اين كبرا نظر مى نمود, به نوشتن نقد خويش, اقدام نمى كرد.البته ما از مقاله «ابوهريره…» و نويسنده آن اطلاع و شناختى نداريم و به همين خاطر, درباره آن اظهار نظر نمى نماييم; بلكه سخن ما در اين نوشته, تنها متوجّه مطالب موجود در مقاله «عيار نقد»و نوشته هاى مشابه آن است.
دوم. در اين مقاله, مواردى از ضعف و اشكال وجود دارد كه لازم است مورد اشاره و نقد قرار گيرند:
اولاً درباره تعداد روايات ابوهريره كه در مقاله اظهار نظر گرديده: «كمتر از آن است كه به او نسبت داده مى شود», بايد گفت اين اعداد و ارقام را خود سرسپردگان و مواليان ابوهريره بيان داشته اند. ^۱ از طرف ديگر, در حذف روايات مكرّر هم,