حديث
۳۹۳.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداى متعال :«و [نيز] پاره اى از شب و در پىِ فرو شدن ستارگان ، تسبيحگوىِ او باش»ـ: مقصود ، تك ركعتِ آخر شب است .
د ـ در ركوع و سجود
۳۹۴.تهذيب الأحكامـ به نقل از عقبة بن عامر جُهَنى ـ: چون «نام پروردگار بزرگت را به پاكى بستاى» نازل شد ، پيامبر خدا به ما فرمود : «آن را در ركوع خود قرار دهيد . و چون «نام پروردگار برترت را به پاكى بستاى» نازل شد ، پيامبر خدا به ما فرمود : «اين را در سجود خود قرار دهيد» .
۳۹۵.الكافىـ به نقل از اَبان بن تَغلِب ـ: بر امام صادق عليه السلام در آمدم . به نماز ايستاده بود . شمردم . ديدم در ركوع و سجود ، شصت تسبيح گفت .
۳۹۶.الكافىـ به نقل از ابو بكر حَضرَمى ـ: امام باقر عليه السلام فرمود : «مى دانى حدّ ركوع و سجود چيست؟» .
گفتم : خير .
فرمود : «در ركوع ، سه مرتبه مى گويى : پاكا پروردگار بزرگ من ، و ستايش ، او را! و در سجود نيز سه مرتبه مى گويى : پاكا پروردگار برين من ، و ستايش ، او را! . پس هر كه يكى كم بگويد ، يك سومِ نمازش را كم كرده است، و هر كه دو تا را كم بگويد ، دو سومِ نمازش را كم كرده است ، و هر كه اصلاً تسبيح نگويد ، او را نمازى نيست» .
ه ـ در پىِ سجود
قرآن
«و بر آنچه مى گويند ، شكيبايى كن، و پيش از بر آمدن آفتاب و پيش از فرو شدن آن ، به ستايش پروردگارت ، [او را] تسبيح گوى . و پاره اى از شب و به دنبال سجود [ به صورت تعقيب و نافله ] ، او را تسبيح گوى» . ۱
