۴۲۸.الكافىـ به نقل از محمّد بن جعفر ، از كسى ديگر كه نامش را برد ـ: امام صادق عليه السلام تسبيحات فاطمه را ـ كه درود خدا بر او باد ـ [زياد] مى گفت و [هر وقت آن را شروع مى كرد] تا به پايان نبرده قطع نمى كرد .
3 / 8
تسبيحگويى موجودات
الف ـ تسبيحگويى فرشتگان
قرآن
«و فرشتگان را مى بينى كه پيرامون عرش به ستايش پروردگارِ خود تسبيح مى گويند»» .
«چيزى نمانده كه آسمان ها از فرازشان بشكافند و [ حال آن كه ] فرشتگان به سپاس پروردگارشان تسبيح مى گويند و براى كسانى كه در زمين هستند آمرزش مى طلبند. آگاه باش، در حقيقت خداست كه آمرزنده مهربان است» .
ر . ك : فصلت : آيه 38 ، اعراف : آيه 206 ، انبيا : آيه 19 و 20 ، صافات : آيه 165 و 166 .
حديث
۴۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پروردگار ما ـ كه نامش خجسته و بلند است ـ ، هر گاه به كارى فرمان دهد ، حاملان عرش ، تسبيح مى گويند . سپس آسمانيان فرودستِ آنان ، تسبيح مى گويند ، تا برسد به تسبيحگويى ساكنان اين آسمان زيرين .
۴۳۰.امام على عليه السلامـ در سخنرانى اى كه در آن از آفرينش فرشتگان ياد مى كند ـ: سپس ميان آسمان هاى بلند ، فاصله انداخت و آن فاصله ها را از فرشتگانِ گونه گون ، آكَنْده ساخت : گروهى همواره در سجده اند و ركوع نمى كنند ، گروهى پيوسته در ركوع اند و راست نمى شوند ، گروهى همواره صف كشيده اند و از جاى خود ، تكان نمى خورند ، و گروهى پيوسته تسبيح مى گويند و خسته نمى شوند .
