۴۸۷.الكافىـ به نقل از حمّاد بن عثمان ـ: امام صادق عليه السلام از مسجد بيرون آمد . ديد كه مركَبش گم شده است . فرمود : «اگر خدا آن را به من بازگردانَد ، خداى را چنان كه حقّ سپاس گزارى اوست ، سپاس خواهم گفت» .
طولى نكشيد كه آن را آوردند . امام عليه السلام فرمود : «ستايش ، خداى را» .
گوينده اى گفت : فدايت شوم ! مگر نفرمودى : «خداى را چنان كه حقّ سپاس گزارى اوست ، سپاس خواهم گفت»؟!
امام صادق عليه السلام فرمود : «مگر نشنيدى كه گفتم : ستايش ، خداى را؟» .
۴۸۸.الكافىـ به نقل از ابو بصير ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : آيا براى سپاس گزارى از خدا ، حدّى هست كه هر گاه بنده آن را به جا آورَد ، سپاس گزار باشد؟
فرمود : «آرى» .
گفتم : آن حد چيست؟
فرمود : «خداى را بر هر نعمتى كه با خانواده و اموالش به او داده است ، ستايش گويد و اگر در اموالى كه به او ارزانى داشته ، حقّى داشته باشد ، آن را بپردازد» .
د ـ به جا آوردن سپاس گزارى كامل
۴۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :توحيد ، بهاى بهشت است و ستايش خدا گفتن ، سپاس گزارى كامل از هر نعمتى است .
۴۹۰.امام صادق عليه السلام :شكرانه نعمت ، دورى كردن از حرام هاست و شكرِ تمام ، گفتن مرد كه : «ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است» .
۴۹۱.امام صادق عليه السلام :سپاس هر نعمتى ، هر چند آن نعمت بزرگ باشد ، اين است كه خداوند عز و جلرا بر آن ، ستايش گويى .
۴۹۲.امام صادق عليه السلام :هر نعمتى ، كوچك يا بزرگ ، كه خداوند به بنده اى ارزانى مى دارد ، اگر بنده بگويد : «ستايش ، خداى را» ، بى گمان ، شكر آن نعمت را به جا آورده است .
۴۹۳.امام صادق عليه السلام :هر كس چون صبح كند ، چهار مرتبه بگويد : «ستايش ، خداى را كه پروردگارِ جهانيان است» ، شكر آن روزش را به جا آورده است ، و هر كس چون شب كند ، همين گونه بگويد ، شكر آن شبِ خود را نيز به جا آورده است .
