حديث
۴۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعاى «جوشن كبير» ـ: اى بهترين ستاينده و ستوده شده ! اى بهترين گواهى دهنده و گواهى شده !
۴۹۷.امام على عليه السلام :خداوند ـ كه ستايشش باد ـ ، ستايش را براى خويش ، آغاز كرد و كارِ دنيا و سراى آخرت را با ستايش خويش ، پايان بخشيد و فرمود : «و ميان ايشان ، به درستى داورى گرديد و گفته شد : ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است» .
۴۹۸.امام صادق عليه السلام :هر كه بقاى ستمگران را دوست بدارد ، در واقع ، دوست داشته كه خداوند ، نافرمانى شود ؛ [چرا كه] خداى متعال ، خويشتن را بر نابود كردن ستمگران ، ستايش گفته و فرموده است : «پس ريشه آن گروهى كه ستم كردند ، بركَنْده شد . و ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است» .
۴۹۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در پاسخ مردى يهودى كه از ايشان ، در باره تفسير «پاكا خدا ، و ستايش ، خداى را ! ...» پرسيد ـ: سخن خداوند : «ستايش ، خداى را» ، چون مى دانست كه بندگان ، شكر نعمت هاى او را به جا نمى آورند ، لذا پيش از آن كه آنان او را ستايش گويند ، خود خويشتن را ستايش گفت ، و اين ، آغازِ گفتار است . اگر اين ستايش نبود ، خداوند به هيچ كس نعمتش را ارزانى نمى داشت .
ب ـ سزاوارترين كس به ستايش
قرآن
«ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است» .
«پس سپاس ، از آنِ خداست ، پروردگارِ آسمان ها و پروردگار زمين، پروردگار جهانيان» .
