م ـ در سجده
۵۵۶.فلاح السائل :سَروَرمان امام زين العابدين ـ كه درودهاى خدا بر آن دو باد ـ هر گاه به سجده مى رفت ، صد مرتبه مى گفت : «ستايش ، خداى را» و پس از هر ده مرتبه ، يك مرتبه مى گفت : «ستايش اجابت كننده را» . سپس مى فرمود : «اى صاحب نعمت هميشگى كه هرگز قطع نمى شود و جز او هيچ كس شمارش آن را نتواند ! و اى صاحب احسانى كه هرگز پايان نمى پذيرد ، اى بزرگوار ، اى بزرگوار ، اى بزرگوار !» .
ن ـ پس از خواندن «حا ميم»ها
۵۵۷.امام صادق عليه السلام :«حاء ميم»ها گلْ پونه هاى قرآن اند ؛ پس هر گاه آنها را خوانديد ، خداوند را براى حفظ كردن و خواندن آنها ، ستايش و سپاس بسيار بگوييد . بنده بر مى خيزد و «حاء ميم»ها را مى خواند ، پس بويى خوش تر از مشك تُند و عنبر از دهان او خارج مى شود ، و خداوند عز و جل به تلاوت كننده و قرائت كننده آنها رحم مى آورد .
س ـ هنگام ختم قرآن
۵۵۸.امام زين العابدين عليه السلام :[پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ] هر گاه قرآن را به پايان مى رساند ، بر مى خاست و خدا را به انواع ستايش ها مى ستود . سپس مى فرمود : «سپاس و ستايش ، خداى را كه پروردگار جهانيان است ...
ع ـ آغاز سخن
۵۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گفتارى كه با ستايش خدا آغاز نشود ، آن گفتار بى دنباله است .
