1.بيه نموده است ؛ زيرا چنين دستى از انجام دادن مطلوب كار و از به فرجام رساندن آن ، ناتوان است . روايتى ديگر از پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله به نقل از ابو هريره ، اين مدّعا را تقويت مى‏كند . در آن روايت ، پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرموده است : «خطابه‏اى كه در آن ، شهادت [به وحدانيت خداوند و رسالت من] نباشد ،به سانِ دستِ بُريده است» . پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله در اين روايت ، كاستى خطابه را به جاى نقص خلقت آدمى نشانده است . شبيه اين حديث ، روايت ديگرى است كه ابو عبيد قاسم بن سلّام در كتاب غريب الحديث خود ، از پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله نقل كرده است : «هر كس قرآن را فرا گيرد و سپس آن را فراموش كند ، خداوند سبحان را در حالى كه بُريده‏دست است ، ملاقات خواهد كرد» . ابن سلّام افزوده است : «أجذم» كه در متن حديث آمده ، به معناى «دستْ‏بُريده» است (المَجازات النبويّة : ص ۲۴۴ ح ۱۹۷) .

1.في المصادر الاُخرى : «وينفذهم البصر» .

2.مسند إسحاق بن راهويه : ج ۵ ص ۱۸۰ ح ۲۳۰۵ ، المنتخب من مسند عبد بن حميد : ص ۴۵۷ ح ۱۵۸۱ .

3.الأسماء والصفات للبيهقي : ج ۱ ص ۳۴۲ ح ۲۷۴ .