۸۳۱.امام باقر عليه السلام :بار خدايا! به زره استوار تو پناه مى برم و به جامعيّت تو پناه مى برم از اين كه مرا با غرق شدن ، يا سوختن ، يا خفه شدن ، يا قصاص ، يا كشته شدن در اسارت ، يا مسموم شدن (گزيده شدن)، يا افتادن در چاه ، يا طعمه درندگان شدن ، يا مرگ ناگهانى و يا به هر يك از مردن هاى بد و دل خراش بميرانى . مرا در بسترم ، در حالى كه فرمان بردار تو و فرمان بردار پيامبر تو هستم و در راه درست هستم و نه بر خطا ، يا در صف آنان كه در كتاب خود در وصف آنان فرموده اى : «گويا ساختمانى استوارند» ، بميران .
س ـ عذاب قبر
۸۳۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى مردم! فتنه ها چونان پاره هاى شب تار بر شما سايه افكنده اند. اى مردم! اگر آنچه را من مى دانم ، شما مى دانستيد ، بى گمان ، بسيار مويه مى كرديد و اندك مى خنديديد . اى مردم! از عذاب قبر ، به خدا پناه ببريد ؛ چرا كه عذاب قبر ، راست است .
۸۳۳.صحيح البخارىـ به نقل از اُمّ خالد ، دختر خالد ـ: شنيدم كه پيامبر صلى الله عليه و آله از عذاب قبر ، به خدا پناه مى برد .
ع ـ عذاب آتش
۸۳۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از حال و روز دوزخيان ، به خدا پناه مى برم !
۸۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند از خواهشگرى كه جز بهشت را مى خواهد ، و از دهنده اى كه براى جز خدا دَهِش مى كند ، و از پناهجويى كه از جز آتش [به خدا] پناه مى جويد ، به شگفت مى آيد .
