ح ـ عقيقه كردن
۸۵۸.امام صادق عليه السلام :در هنگام عقيقه كردن گفته مى شود : «آنچه بخشيدم ، از توست و براى توست و تو خود ، آن را داده اى . بار خدايا! از ما بپذير ، كه اين سنّت (روشِ) پيامبر توست . و از شيطانِ رانده شده ، به تو پناه مى آوريم» . [سپس] نام خدا را مى برى و ذبح مى كنى ومى گويى: «اين خون ها تنها براى توريخته شد. تو را شريكى نيست وستايش، خداى را كه پروردگار جهانيان است . بار خدايا! شيطانِ رانده شده را دور ران» .
ط ـ پوشيدن جامه نو
۸۵۹.سنن أبى داوودـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ: پيامبر خدا هر گاه جامه اى نو ، پيراهن يا دستار ، مى پوشيد ، نام آن را مى برد و سپس مى گفت : «بار خدايا! ستايش ، تو راست . تو اين را بر من پوشاندى . خير اين و خير آنچه را برايش ساخته شده است ، از تو مى خواهم و از شرّ اين و شرّ آنچه برايش ساخته شده است ، به تو پناه مى برم» .
ى ـ بيرون رفتن از خانه
۸۶۰.سنن أبى داوودـ به نقل از اُمّ سلمه ـ: هيچ گاه پيامبر صلى الله عليه و آله از اتاق من خارج نشد ، مگر اين كه نگاهش را به آسمان برداشت و گفت : «بار خدايا! به تو پناه مى برم از اين كه گم راه شوم يا گم راهم كنند ، بلغزم يا لغزانده شوم ، ستم كنم يا به من ستم شود ، و نادانى كنم يا بر من نادانى شود» .
۸۶۱.امام باقر عليه السلام :هر كس هنگامى كه از سرايش خارج مى شود ، بگويد : «پناه مى برم به كسى كه فرشتگان خدا بر او پناه بردند ، از شرّ اين روز جديدى كه چون خورشيدش غروب كند ، باز نمى گردد ، و از شرّ خودم و از شرّ جز خودم ، و از شرّ شياطين ، و از شرّ كسى كه با دوستان خدا به دشمنى برخاسته ، و از شرّ جن و انس ، و از شرّ درندگان و گزندگان ، و از شرّ دست يازيدن به سراسر حرام ها . خود را از هر شرّى ، در پناه خدا در مى آورم» ، خداوند او را مى آمرزد و توبه اش را مى پذيرد ، و نگرانى هايش را مى زدايد ، و از بدى دورش مى دارد و از گزند ، مصونش مى دارد .
