ه ـ بر حذر داشتن از ترك آمرزش خواهى
قرآن
«گفت: «اى مردم! چرا پيش از نيكى به بدى مى شتابيد؟ چرا از خدا ، آمرزش نمى خواهيد ، باشد كه مورد رحمت قرار گيريد؟»» .
حديث
۹۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه از خدا آمرزش نخواهد ، خدا او را نمى آمرزد، و كسى كه به درگاه خدا بازنگردد ، خدا هم به سوى او باز نمى گردد، و كسى كه رحم نكند ، خدا هم به او رحم نمى كند.
۹۲۸.امام صادق عليه السلام :خداوند ، هر گاه خير بنده اى را بخواهد و او گناهى كند ، در پى آن ، كيفرش مى دهد و آمرزش خواهى را به يادش مى آورد ، و هر گاه شرّ بنده اى را بخواهد و او گناهى كند ، در پى آن ، به او نعمتى مى دهد تا آمرزش خواهى را از يادش ببرد و به آن حال ، ادامه دهد . اين است معناى اين سخن خداوند عز و جل : «به زودى آنان را از جايى كه نمى دانند، تدريجاً غافلگيرمى كنيم» ؛ يعنى با نعمت دادن در هنگام ارتكاب گناهان.
۹۲۹.امام صادق عليه السلام :چون اين آيه: «و كسانى كه هرگاه كار زشت كنند يا به خود ستم ورزند ، خدا را ياد مى كنند و براى گناهانشان ، آمرزش مى طلبند» ، فرود آمد ، ابليس بر فراز كوهى در مكّه به نام ثور رفت و با فرياد هر چه بلندتر ، عفريت هاى خويش را صدا زد و آنان ، همگى جمع شدند و گفتند: سَرورا! براى چه ما را فرا خوانده اى؟
ابليس گفت: اين آيه فرود آمده است . كيست كه از پسِ آن برآيد؟
عفريتى از شياطين گفت: من ، در برابر آن ، چنين و چنان مى كنم.
ابليس گفت: تو از پسِ آن بر نمى آيى.
ديگرى برخاست و همانند آن گفت. ابليس گفت: تو هم از عهده اش برنمى آيى.
وسوسه گرِ خنّاس گفت: من ، از پس آن بر مى آيم.
ابليس گفت: چگونه؟
گفت: به آنان وعده [ى توبه] مى دهم و اميدوارشان مى كنم تا آن كه مرتكب گناه شوند و چون در گناه افتادند ، آمرزش خواهى را از يادشان مى برم.
ابليس گفت: تو از عهده آن ، بر مى آيى . آن گاه ، او را تا روز قيامت ، بر اين كار گماشت.
