محض عدم و عين هلاكت است . پس چيزى را ابعد از او بر ممكنات نيست و چون كه علّت موجودات است و معلول به نور عنايتِ علّت ، موجود است ، چيزى اقرب از او بر ممكنات نيست، بلكه از نفس ممكنات به ممكنات نزديك تر است .

يار نزديك تر از من به من استوين عجب تر كه من از وى دورم
چه كنم با كه توان گفت كه دوستدر كنار من و من مهجورم
و در اين مرحله كل ممكنات على السويه نسبت به بارى تعالى است و لكن تفاوتى در مراتب هست در سلسله وجود از احتياج به واسطه و يا وسايط بيشتر و يا كمتر و يا بعضى اطوع و مرتبه قربش ارفع و امنع خواهد بود . و از غواشى جسمانيه و علايق كونيه شهوانيه هر كس دورتر است به عالم قدس و نفوس طاهره انس بيشتر دارد و از مدينه ظالمه طبيعت ميل به عالم قادسه و انوار ساطعه هر قدر دست بيشتر دهد ، به عالم اله مناسبت اقوى خواهد بود. خلصنا الله و جميع الأخيار و الأبرار عن شرور هذه الدار بالأنوار القادسة عند القادر المختار بمحمد و آله الأبرار و لاة الأحرار و حماة الأسرار.
بعد از آن امام عليه السلام سؤال كرد از عمران: آيا فهميدى يا عمران؟ گفت : بلى يا سيدى! به تحقيق فهميدم و به حق رسيدم . و گفت:

[سر منزل هدايت ]

۰.متن:
وَ أَشْهَدُ أَنَّ اللَّهَ عَلَى مَا وَصَفْتَهُ وَ وَحَّدْتَهُ ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ الْمَبْعُوثُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ . ثُمَّ خَرَّ سَاجِداً نَحْوَ الْقِبْلَةِ وَ أَسْلَمَ.

۰.شرح:
گفت : «شهادت مى دهم بر اين كه به درستى [كه] ذات بارى تعالى بر اين اوصاف است كه /105/ توصيف نمودى و باب توحيد گشودى و به درستى كه محمد صلى الله عليه و آله بنده اوست كه برانگيخته شده است بر راه راست و دين حق». و بعد از آن افتاد در حالى كه سجده كننده است به سوى قبله و اسلام يافت و نور مهيمن سلام بر او تافت.