حدیث :
الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ سَمَاعَةَ، عَنْ غَيْرِ وَاحِدٍ، عَنْ أَبَانٍ، عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ، قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ: مَا حَقُّ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ؟ قَالَ: «أَنْ يَقُولُوا مَا يَعْلَمُونَ، وَ يَقِفُوا عِنْدَ مَا لَايَعْلَمُونَ».
ترجمه :
الكافى ـ به نقل از زُرارة بن اَعيَن ـ :
از امام باقر عليه السلام پرسيدم : حقّ خداوند بر بندگان چيست ؟ فرمود : «آنچه را مى دانند ، بگويند و در باره هر آنچه نمى دانند ، درنگ كنند» .
الكافي (ط - دارالحديث)، ج۱، ص: ۱۰۴