۱۹ ـ خوردن

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
مَنْ قَلَّ طُعْمُهُ صَحَّ بَطْنُهُ وَ صَفَا قَلْبُهُ، وَ مَنْ كَثُرَ طُعْمُهُ سَقُمَ بَطْنُهُ و قَسَا قَلْبُهُ.^۱

۰.آن كه غذا كم خورَد معده‌اش سالم می‌ماند و صفاى دل می‌يابد. و هر كه پرخور باشد معده‌اش بيمار و قلبش سخت می‌شود.

۰.امام علی علیه السلام:
إذا أرَادَ اللهُ سُبْحَانَهُ صَلاَحَ عَبْدٍ ألْهَمَهُ قِلَّةَ الكَلاَمِ، وَ قِلَّةَ الطَّعَامِ، وَ قِلَّةَ المَنَامِ.^۲

۰.هر گاه خداوند بخواهد بنده خود را اصلاح گرداند، او را سه چيز نصيب می‌كند: كم گويى و كم خورى و كم خوابى.

۰.امام علی علیه السلام:
قِلَّةُ الغِذَاءِ أكْرَمُ لِلنَّفْسِ، و أدْوَمُ لِلصِّحَّةِ.^۳

۰.كم خوردن، جان را گرامى‌تر و تندرستى را پايدارتر می‌كند.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
لا تُمِيتُوا القُلُوبَ بِكَثْرَةِ الطَّعَامِ و الشَّرَابِ؛ فإنَّ القَلْبَ يَمُوتُ كَالزَّرْعِ إذَا كَثُرَ عَلَيْهِ المَاءُ.^۴

۰.دل‌ها را با خوردن و آشاميدن زياد نميرانيد؛ زيرا همان‌گونه كه زراعت بر اثر آب زياد از بين می‌رود، دل‌ها نيز بر اثر پرخورى می‌ميرند.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
إيّاكُمْ و البِطْنَةَ؛ فَإنَّهاَ مَفْسَدةٌ لِلبَدَنِ، وَ مُورِثَةٌ للسُّقْمِ، وَ مَكْسَلَة عَنِ العِبَادَةِ.^۵

۰.از شكم بارگى بپرهيزيد؛ زيرا مايه تباهى بدن و موجب بيمارى است و انسان را در عبادت، سست می‌كند.

۰.امام علی علیه السلام:
لاَ تَجْتَمِعُ الفِطْنَةُ وَ البِطْنَةُ.^۶

۰.تيزهوشى و پرخورى با هم جمع نمى‌شوند.

۰.امام علی علیه السلام:
لا تَرْفَعْ يَدَكَ مِنَ الطَّعَامِ إلاّ وَ أنْتَ تَشْتَهِيهِ، فَإنْ فَعَلْتَ ذلِكَ فَأنْتَ تَسْتَمْرِئُهُ.^۷

۰.هنوز كه ميل به غذا دارى از خوردن دست بكش؛ كه اگر چنين كنى آن غذا را گوارا خواهى يافت.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
مَنْ أكَلَ وَ ذُو عَيْنَيْنِ يَنْظُرُ إلَيْهِ وَ لَمْ يُواسِهِ، ابْتُلِي بِدَاءٍ لاَ دَوَاءَ لَهُ.^۸

۰.هر كه در حال خوردن غذا باشد و جاندارى او را بنگرد و وى او را شريك غذاى خود نكند به دردى بى درمان گرفتار می‌آيد.

۰.امام علی علیه السلام:
مَنْ ذَكَرَ اسْمَ اللهِ عِنْدَ طَعَامٍ أوْ شَرَابٍ فِي أوّلِهِ، وَ حَمِدَ اللهَ فِي آخِرِهِ لَمْ يُسْألْ عَنْ نَعِيمِ ذلِكَ الطَّعَامِ أبَدا.^۹

۰.هر كه در هنگام شروع خوردن غذا يا نوشيدنى، نام خدا را به زبان آورد و در پايان، خدا را حمد و سپاس گويد، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.

۰.امام باقر علیه السلام:
مَنْ أرَادَ أنْ لا يضُرَّهُ طَعَامٌ، فَلاَ يَأكُلْ طَعَاما حَتّى يَجُوعَ وَ تَنْقى مِعْدَتُهُ، فإذا أكَلَ فَلْيُسَمِّ اللهَ، وَ لْيُجِدِ المَضْغَ، وَ لْيَكُفَّ عَنِ الطَّعَامِ وَ هُوَ يَشْتَهِيهِ وَ يَحْتَاجُ إلَيْهِ.^۱۰

۰.هر كه می‌خواهد غذا به او زيان نرساند بايد تا گرسنه نشده و معده‌اش خالى نگشته غذا نخورد و هر گاه شروع به خوردن غذا كرد، نام خدا را بر زبان آورد و غذا را خوب بجود و هنوز كه اشتها دارد از خوردن دست بكشد.