38 ـ شفاعت

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
شَفاعَتي لِاُمَّتي مَن أحَبَّ أهلَ بَيتي.^۱

۰.شفاعت من شامل آن كس از امّتم می‏شود كه اهل بيت مرا دوست داشته باشد.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
لِكُلِّ نَبِيٍّ دَعوَةٌ قد دَعا بِها وقد سَألَ سُؤلاً، وقد خَبَأتُ دَعوَتي لِشَفاعَتِي لِاُمَّتي يَومَ القِيامَةِ.^۲

۰.هر پيامبرى به درگاه خدا دعايى كرده و از او چيزى خواسته است، امّا من خواهش خود [از خدا]را براى شفاعت امّتم در روز قيامت نگهداشته‌ام.

۰.امام صادق علیه السلام:
ـ في قولهِ تعالى: «لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إلّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحمنِ عَهْدا» ـ: إلّا مَن اُذِنَ لَهُ بِوَلايَةِ أميرِ المؤمنينَ والأئمَّةِ مِن بَعدِهِ فهُو العَهدُ عندَ اللهِ.^۳

۰.ـ درباره آيه: «اختيار شفاعت ندارند مگر كسى كه از جانب خداى رحمان پيمانى گرفته باشد» ـ فرمود: مگر كسانى كه به ولايت اميرالمؤمنين و امامان بعد از او اعتقاد داشته باشند و اين همان پيمانى است كه نزد خدا دارند.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
رَجُلانِ لا تَنالُهُما شَفاعَتي: صاحِبُ سُلطانٍ عَسُوفٌ غَشُومٌ، وغالٍ في الدِّينِ مارِقٌ.^۴

۰.شفاعت من به دو كس نمی‏رسد: قدرتمند مستبد و ستمگر، و غلوّ كننده خارج شده از دين.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
أمّا شَفاعَتِي ففي أصحابِ الكبائرِ ماخَلا أهلَ الشِّركِ والظُّلمِ.^۵

۰.شفاعت من درباره مرتكبانِ گناهان كبيره است، به جز مشركان و ستمگران.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
مَن لم يُؤمِنْ بِشَفاعَتِي فلا أنالَهُ اللهُ شَفاعَتِي.^۶

۰.كسى كه به شفاعت كردن من ايمان نداشته باشد، خداوند شفاعت مرا به او نرساند.

۰.بحار الأنوار:
عَن أبي العبّاسِ المكبرِ عَن الإمام الباقرِ علیه السلام ـ وقد قالَ لَهُ أبو أيمنَ:
ياأباجعفرٍ، تَغُرُّونَ الناسَ وتَقولونَ: شَفاعَةُ محمّدٍ، شَفاعَةُ محمّدٍ! فَغَضِبَ علیه السلام حتّى تَرَبَّدَ وَجهُهُ ـ: وَيحَكَ يا أبا أيمَنَ! أغَرَّكَ إن عَفَّ بَطْنُكَ وفَرجُكَ؟! أما لَو قد رَأيتَ أفزاعَ القِيامَةِ لقدِ احتَجتَ إلى شَفاعَةِ محمّدٍ صلی الله علیه و آله، وَيلَكَ فَهل يَشفَعُ إلّا لِمَن وَجَبَت لَهُ النارُ؟! ثُمَّ قالَ: ما مِن أحَدٍ مِنَ الأوَّلِينَ والآخِرِينَ إلّا وهُو مُحتاجٌ إلى شَفاعَةِ محمّدٍ صلی الله علیه و آله يَومَ القِيامَةِ.^۷

۰.ـ به نقل از أبو العباس مكبر ـ: امام باقر علیه السلام در پاسخ به ابو ايمن كه به ايشان گفت: «اى ابا جعفر! شما مردم را می‏فريبيد و پيوسته مى‌گوييد: شفاعت محمّد، شفاعت محمّد». در حالى كه چنان ناراحت شد كه رنگ چهره اش برگشت ـ فرمود: واى بر تو اى ابا ايمن! داشتن عفّت شكم و شهوت، تو را غرّه كرده است؟! اگر صحنه‌هاى هول انگيز قيامت را ببينى حتماً به شفاعت محمّد صلی الله علیه و آله نياز پيدا خواهى كرد. واى بر تو، آيا شفاعت جز براى كسى است كه مستوجب آتش باشد؟ آن گاه فرمود: هيچ كس، از اولين و آخرين، نيست مگر آن كه در روز قيامت به شفاعت محمّد صلی الله علیه و آله نيازمند است.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
ثلاثةٌ يَشفَعُونَ إلى اللهِ عز و جل فَيُشَفَّعُونَ: الأنبياءُ، ثُمّ العُلَماءُ، ثُمّ الشُّهَداءُ.^۸

۰.سه گروه نزد خداى عز و جل شفاعت می‏كنند و شفاعتشان پذيرفته می‏شود: پيامبران، سپس عالمان، و بعد شهيدان.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
الشَّفاعَةُ لِلأنْبِياءِ والأوصِياءِ والمُؤمِنِينَ والمَلائكةِ.^۹

۰.شفاعت كردن، مخصوص پيامبران و اوصيا و مؤمنان و فرشتگان است.

۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
إنّ أقرَبَكُم مِنّي غَدا وأوجَبَكُم عَلَيَّ شَفاعَةً: أصدَقُكُم لِسانا، وأدّاكُم لِلأمانَةِ، وأحسَنُكُم خُلُقا، وأقرَبُكُم مِنَ الناسِ.^۱۰

۰.همانا نزديكترين شما به من در فردا [ى قيامت] و سزاوارترين شما به شفاعت من، راستگوترين، امانتدارترين، خوش اخلاق ترين، و نزديكترين شما به مردم است.