۲۸۶.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : حكمت ، بر شرف بزرگوار مى‏افزايد و بنده مملوك را تا مجلس ملوك ، بالا مى‏كشد .

۲۸۷.لقمان عليه السلام- در سفارش به پسرش - : پسركم! حكمت بياموز تا بزرگ گردى ؛ چرا كه حكمت ، به [سوى‏] دين ره مى‏نمايد و بنده را بر آزاد ، برترى مى‏بخشد و مسكين را بالادستِ توانگر مى‏نشانَد و كم‏سن را بر بزرگ‏سال مقدّم مى‏كند و مستمند را به مجالس پادشاهان برمى‏كشد و بر شرف بزرگوار و آقايى بزرگ و احترام توانگر مى‏افزايد . و چگونه كار دين و معيشت [ انسان‏] جز از راه حكمت به سامان مى‏رسد؟ و حال آن كه خداوند عزّ و جلّ كار دنيا و آخرت را جز از راه حكمت ، به سامان نمى‏آورَد .

۲۸۸.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : حكمت ، مستمندان را بر جايگاه دانشمندان مى‏نشانَد .

۲۸۹.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : رشك بردن ، تنها در دو جا سزاست : بر مردى كه دارايى خداداده‏اش را در راه حق ، هزينه كند و بر آن ديگرى كه حكمت خدادادى‏اش را در داورى و آموزش به كار بَرد .

۲۹۰.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : فرد مسلمان ، هديه‏اى برتر از سخنى حكيمانه - كه خداوند ، بدان ، هدايتش را افزون كند يا از نابودى‏اش برهاند - به برادرش نمى‏دهد .

۲۸۶.عنه صلى اللّه عليه و آله : إنَّ الحِكمَةَ تَزيدُ الشَّريفَ شَرَفاً ، وتَرفَعُ العَبدَ المَملوكَ حَتّى‏ تُجلِسَهُ مَجالِسَ المُلوكِ.^۱

۲۸۷.لقمان عليه السلام- في وَصِيَّتِهِ لِابنِهِ - : يا بُنَيَّ تَعَلَّمِ الحِكمَةَ تَشرُف ، فَإِنَّ الحِكمَةَ تَدُلُّ عَلَى الدّينِ ، وتُشَرِّفُ العَبدَ عَلَى الحُرِّ ، وتَرفَعُ المِسكينَ عَلَى الغَنِيِّ ، وتُقَدِّمُ الصَّغيرَ عَلَى الكَبيرِ ، وتُجلِسُ المِسكينَ مَجالِسَ المُلوكِ ، وتَزيدُ الشَّريفَ شَرَفاً ، وَالسَّيِّدَ سُؤدَداً ، وَالغَنِيَّ مَجداً ، وكَيفَ يَتَهَيَّأُ لَهُ أمرُ دينِهِ ومَعيشَتِهِ بِغَيرِ حِكمَةٍ ؟! ولَن يُهَيِّئَ اللَّهُ عزّ و جلّ أمرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ إلّا بِالحِكمَةِ.^۲

۲۸۸.رسول اللَّه صلى اللّه عليه و آله : الحِكمَةُ أقعَدَتِ المَساكينَ مَقاعِدَ العُلَماءِ.^۳

۲۸۹.عنه صلى اللّه عليه و آله : لا حَسَدَ إلّا فِي اثنَتَينِ : رَجُلٌ آتاهُ اللَّهُ مالًا فَسَلَّطَهُ عَلى‏ هَلَكَتِهِ فِي الحَقِّ ، وآخَرُ آتاهُ اللَّهُ حِكمَةً فَهُوَ يَقضي بِها ويُعَلِّمُها.^۴

۲۹۰.عنه صلى اللّه عليه و آله : ما أهدَى المَرءُ المُسلِمُ لِأَخيهِ هَدِيَّةً أفضَلَ مِن كَلِمَةِ حِكمَةٍ يَزيدُهُ اللَّهُ بِها هُدًى أو يَرُدُّهُ بِها عَن رَدًى.^۵