۳۱۷.مُنيَةُ المريد : خداوند متعال در تورات به موسى عليه السلام مىفرمايد : «حكمت را بزرگ دار كه من ، حكمت را در دل كسى نمىنهم ، جز آن كه مىخواهم وى را ببخشايم . پس حكمت بياموز و سپس بدان عمل كن و پس از آن ، به ديگران بياموز تا به كرامت من در دنيا و آخرت نايل شوى» .
۳۱۸.مصباح الشريعة- در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است -: حكمت ، نور معرفت ، ميراث تقوا و ثمره راستى است و اگر بگويم : خداوند ، نعمتى بزرگتر و سودمندتر و والاتر و سترگتر و گرانبهاتر از حكمت به بندهاش نداده است ، بىگمان ، درست گفتهام .
خداوند عزّ و جلّ مىفرمايد : «به هر كس كه بخواهد ، حكمت مىدهد و هر كه حكمت يابد ، خيرى فراوان يافته است ، و جز خردمندان پند نمىگيرند» . يعنى هيچ كس نمىداند چه چيزى آماده كرده و در حكمت به وديعه نهادهام ، جز كسى كه براى خود برگزيده و حكمت را به او اختصاص دادهام . وحكمت ، رهايى است و ويژگى حكيم ، استوارى در آغاز كارها و ايستادن در پايان آنهاست و وى ، راهنماى خلق خدا به سوى خداوند متعال است .
ر . ك : ص 33 (فضيلت دانش) .