فصل پنجم : حكمتهاى جامع
۳۵۳.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : دو حكيم در دنيا بودند كه در سال ، يك بار همديگر را مىديدند و يكى ، ديگرى را پند مىداد . پس چون به هم رسيدند ، يكى از آن دو به ديگرى گفت : پند ده و جامع و مختصر بگو كه نمىتوانم به خاطر تو از عبادت ، بازمانم .
پس او گفت : برادر من! بنگر تا خداوند در آن جا كه تو را باز داشته ، نبيند و در آن جا كه فرمانت داده ، بيابد .
۳۵۴.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : آن كه كار آخرتش را به سامان آورد ، خداوند ، كار دنيايش را سامان دهد و آن كه ميان خود و خداوند را اصلاح كند ، خداوند ، ميان او و مردم را اصلاح فرمايد .
۳۵۵.امام على عليه السلام : فقيهان و حكيمان ، هرگاه با همديگر مكاتبه مىكردند ، سه چيز را مىنوشتند كه چهارمى نداشت : كسى كه همّتش آخرت باشد ، خدا كار دنيايش را كفايت مىكند ؛ و كسى كه درونش را اصلاح كرد ، خداوند ، برون وى را اصلاح مىكند ؛ و كسى كه ميان خود و خداوند را اصلاح كند ، خداوند ، ميان او و مردم را اصلاح مىكند .
