۳۵۶.امام على عليه السلام : حكيمان ، در روزگار كهن چنين مىگفتند : سزاوار است كه آمد و شد به درها و خانهها از اين ده صورت بيرون نباشد :
نخست : خانه خداى عزّ و جلّ است براى انجام دادن مناسك و برپا داشتن حقّ آن و اداى فريضهاش ؛
دوم : بارگاه پادشاهانى كه فرمانبرى از آنها به فرمانبرى خداى عزّ و جلّ پيوسته و حقّشان واجب و نفعشان ، بزرگ و زيانشان ، سخت است ؛
سوم : خانههاى دانشمندانى كه دانش دين و دنيا از ايشان استفاده مىشود ؛
چهارم : خانههاى سخاوتمندان و كريمانى كه دارايىهاى خويش را براى ستايش و به اميد آخرت ، انفاق مىكنند ؛
پنجم : خانههاى جاهلانى كه در حوادث روزگار به آنها نياز مىشود و در حاجتها به ايشان روى آورده مى شود ؛
ششم : خانههاى بزرگانى كه در جستجوى بخشش و عطايا و برآوردن حاجتها به ايشان نزديك مىشوند ؛
هفتم : خانههاى كسانى كه اميد بهرهاى از نظر و مشورت ايشان هست و دورانديشى و آمادهسازى براى برآوردن نيازها را تقويت مىكند ؛
هشتم : خانههاى برادران براى صله رَحِم واجب و اداى حقوق لازم آنان ؛
نهم : خانههاى دشمنانى كه با مدارا ، غائله آنها مىخوابد و با چارهجويى و مدارا و لطف و ديدار ، دشمنىشان مىرود ؛
دهم : خانههاى كسانى كه آمد و شد با آنها ، سودمند است و از آنان ، ادب نيكو فرا گرفته مىشود و گفتگوى با آنها مايه انس است .