۳۵۶.امام على عليه السلام : حكيمان ، در روزگار كهن چنين مى‏گفتند : سزاوار است كه آمد و شد به درها و خانه‏ها از اين ده صورت بيرون نباشد :
نخست : خانه خداى عزّ و جلّ است براى انجام دادن مناسك و برپا داشتن حقّ آن و اداى فريضه‏اش ؛
دوم : بارگاه پادشاهانى كه فرمانبرى از آنها به فرمانبرى خداى عزّ و جلّ پيوسته و حقّشان واجب و نفعشان ، بزرگ و زيانشان ، سخت است ؛
سوم : خانه‏هاى دانشمندانى كه دانش دين و دنيا از ايشان استفاده مى‏شود ؛
چهارم : خانه‏هاى سخاوتمندان و كريمانى كه دارايى‏هاى خويش را براى ستايش و به اميد آخرت ، انفاق مى‏كنند ؛
پنجم : خانه‏هاى جاهلانى كه در حوادث روزگار به آنها نياز مى‏شود و در حاجت‏ها به ايشان روى آورده مى شود ؛
ششم : خانه‏هاى بزرگانى كه در جستجوى بخشش و عطايا و برآوردن حاجت‏ها به ايشان نزديك مى‏شوند ؛
هفتم : خانه‏هاى كسانى كه اميد بهره‏اى از نظر و مشورت ايشان هست و دورانديشى و آماده‏سازى براى برآوردن نيازها را تقويت مى‏كند ؛
هشتم : خانه‏هاى برادران براى صله رَحِم واجب و اداى حقوق لازم آنان ؛
نهم : خانه‏هاى دشمنانى كه با مدارا ، غائله آنها مى‏خوابد و با چاره‏جويى و مدارا و لطف و ديدار ، دشمنى‏شان مى‏رود ؛
دهم : خانه‏هاى كسانى كه آمد و شد با آنها ، سودمند است و از آنان ، ادب نيكو فرا گرفته مى‏شود و گفتگوى با آنها مايه انس است .

۳۵۶.عنه عليه السلام : كانَتِ الحُكَماءُ فيما مَضى‏ مِنَ الدَّهرِ تَقولُ : يَنبَغي أن يكونَ الاِختِلافُ إلَى الأَبوابِ لِعَشرَةِ أوجُهٍ :
أوَّلُها : بَيتُ اللَّهِ عزّ و جلّ لِقَضاءِ نُسُكِهِ ، وَالقِيامِ بِحَقِّهِ ، وأداءِ فَرضِهِ .
وَالثّاني : أبوابُ المُلوكِ الَّذينَ طاعَتُهُم مُتَّصِلَةٌ بِطاعَةِ اللَّهِ عزّ و جلّ ، وحَقُّهُم واجِبٌ ، ونَفعُهُم عَظيمٌ ، وضَرُّهُم شَديدٌ .
وَالثّالِثُ : أبوابُ العُلَماءِ الَّذينَ يُستَفادُ مِنهُم عِلمُ الدّينِ وَالدُّنيا .
وَالرّابِعُ : أبوابُ أهلِ الجودِ وَالبَذلِ الَّذينَ يُنفِقونَ أموالَهُمُ التِماسَ الحَمدِ ، ورَجاءَ الآخِرَةِ .
وَالخامِسُ : أبوابُ السُّفَهاءِ الَّذينَ يُحتاجُ إلَيهِم فِي الحَوادِثِ ، ويُفزَعُ إلَيهِم فِي الحَوائِجِ .
وَالسّادِسُ : أبوابُ مَن يُتَقَرَّبُ إلَيهِ مِنَ الأَشرافِ لِالتِماسِ الهِبَةِ وَالمُروءَةِ وَالحاجَةِ .
وَالسّابِعُ : أبوابُ مَن يُرتَجى‏ عِندَهُمُ النَّفعُ فِي الرَّأيِ وَالمَشوَرَةِ ، وتَقوِيَةِ الحَزمِ، وأخذِ الاُهبَةِ لِما يُحتاجُ إلَيهِ .
وَالثّامِنُ : أبوابُ الإِخوانِ لِما يَجِبُ مِن مُواصَلَتِهِم ، ويَلزَمُ مِن حُقوقِهِم .
وَالتّاسِعُ : أبوابُ الأَعداءِ الَّتي تَسكُنُ بِالمُداراةِ غَوائِلُهُم ، ويُدفَعُ بِالحِيَلِ وَالرِّفقِ وَاللُّطفِ وَالزِّيارَةِ عَداوَتُهُم .
وَالعاشِرُ : أبوابُ مَن يُنتَفَعُ بِغِشيانِهِم ، ويُستَفادُ مِنهُم حُسنُ الأَدَبِ ، ويُؤنَسُ بِمُحادَثَتِهِم.^۱