۳۷۰.امام صادق عليه السلام- در باب حكمت خاندان داوود -: بر خردمند است كه به زمان خويش ، آگاه ، به خود متوجّه ، و نگاهدار زبانش باشد .

۳۷۱.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : در صحف ابراهيم عليه السلام است : «... بر خردمند است تا هنگامى كه عقلش مغلوب نشده است ، وقتش را چند بخش كند : پاره‏اى به مناجات با پروردگار عزّ و جلّ بپردازد ، ساعتى محاسبه نفس كند و ساعتى در آنچه خداوند با او انجام داده ، بينديشد و ساعتى كه در آن براى لذّت حلال ، خلوت مى‏كند . اين ساعت ، ياور و مايه يك‏دله شدن و توزيع ديگر ساعت‏هاست» .

۳۷۲.امام رضا عليه السلام : مردم به قرائت [قرآن‏] در نماز فرمان يافتند ، تا قرآن مهجور و تباه نشود ، بلكه محفوظ باشد و تكرار شود ، تا نابود و مجهول نگردد و قرائت هم با حمد و نه ديگر سوره‏ها آغاز مى‏شود؛ چون نه در قرآن و نه در سخنان ديگر ، همانند سوره حمد نداريم كه جوامع خير و حكمت در آن گرد آمده باشد ... . بى‏گمان ، در سوره حمد ، كلماتى جامع از خير و حكمت در امور دنيا و آخرت گِرد آمده است كه نظير آن را در هيچ كجا نمى‏توان يافت .

۳۷۳.لقمان‏ عليه السلام - در سفارش‏هايش به پسرش -: پسركم! هفت هزار حكمت را فرا گرفتم . تو از آن ميان ، چهار سخن را فراگير و با من به بهشت درآى : كشتى‏ات را استوار ساز كه درياى تو ژرف است ؛ و بار خود را سبك گردان كه گردنه ، خسته كننده است ؛ و توشه فراوان برگير كه سفر دراز است ؛ و عمل را خالص كن كه ارزياب ، بيناست .

۳۷۰.عنه عليه السلام : في حِكمَةِ آلِ داوُودَ: عَلَى العاقِلِ أن يَكونَ عارِفاً بِزَمانِهِ ، مُقبِلًا عَلى‏ شَأنِهِ ، حافِظاً لِلِسانِهِ.^۱

۳۷۱.رسول اللَّه صلى اللّه عليه و آله : كانَ فيها [ أي صُحُفِ إبراهيمَ عليه السلام ] : . . . عَلَى العاقِلِ ما لَم يَكُن مَغلوباً عَلى‏ عَقلِهِ أن يَكونَ لَهُ ساعاتٌ : ساعَةٌ يُناجي فيها رَبَّهُ عزّ و جلّ ، وساعَةٌ يُحاسِبُ نَفسَهُ ، وساعَةٌ يَتَفَكَّرُ فيما صَنَعَ اللَّهُ عزّ و جلّ إلَيهِ ، وساعَةٌ يَخلو فيها بِحَظِّ نَفسِهِ مِنَ الحَلالِ ، فَإِنَّ هذِهِ السّاعَةَ عَونٌ لِتِلكَ السّاعاتِ ، وَاستِجمامٌ لِلقُلوبِ وتَوزيعٌ لَها.^۲

۳۷۲.الإمام الرضا عليه السلام : اُمِرَ النّاسُ بِالقِراءَةِ فِي الصَّلاةِ لِئَلّا يَكونَ القُرآنُ مَهجوراً مُضَيَّعاً ، وليَكُن مَحفوظاً مَدروساً ، فَلا يَضمَحِلَّ ولا يُجهَلَ ، وإنَّما بُدِئَ بِالحَمدِ دونَ سائِرِ السُّوَرِ لِأَنَّهُ لَيسَ شَي‏ءٌ مِنَ القُرآنِ وَالكَلامِ جُمِعَ فيهِ مِن جَوامِعِ الخَيرِ وَالحِكمَةِ ما جُمِعَ في سورَةِ الحَمدِ . . . فَقَدِ اجتَمَعَ فيهِ مِن جَوامِعِ الخَيرِ وَالحِكمَةِ مِن أمرِ الآخِرَةِ وَالدُّنيا ما لا يَجمَعُهُ شَي‏ءٌ مِنَ الأشياءِ.^۳

۳۷۳.لقمان عليه السلام- في وَصاياهُ لِابنِهِ - : يا بُنَيَّ ، تَعَلَّمتُ سَبعَةَ^۴ آلافٍ مِنَ الحِكمَةِ ، فَاحفَظ مِنها أربَعَةً ومُرَّ مَعي إلَى الجَنَّةِ : أحكِم سَفينَتَكَ فَإِنَّ بَحرَكَ عَميقٌ ، وخَفِّف حَملَكَ فَإِنَّ العَقَبَةَ كَؤودٌ ، وأكثِرِ الزّادَ فَإِنَّ السَّفَرَ بَعيدٌ ، وأخلِصِ العَمَلَ فَإِنَّ الناقِدَ بَصيرٌ.^۵